به قسمت سوم از یادگیری مقدماتی زبان برنامه نویسیPHP رسیدیم و معرفی استرینگ ها (Strings) و متغیر ها (Variables) در زبان برنامه نویسی PHP.
اگر از این قسمت با من همراه شدین، پیشنهاد می کنم اول دو مقاله قبلی رو بخونین که وقت زیادی هم از شما نمیگیره:
مقدمه ای برای شروع یادگیری زبان برنامه نویسی PHP
چگونه دستورات زبان PHP را به دستورات HTML وصل کنیم؟
در مکالمه روزمره، ما از کلمه data برای اشاره به هر نوع اطلاعاتی استفاده می کنیم. این اطلاعات اغلب لیستی از اعداد است، مانند هزینه های ماهانه یک شرکت یا آماری درباره عملکرد یک ورزشکار. با این حال، در برنامه نویسی، داده به معنی چیزی بسیار خاص است. هنوز هم اطلاعات است، اما این اطلاعات به شکل چند نوع خاص تقسیم می شود.
زبان برنامه نویسی PHP روش های مختلفی برای مدیریت انواع مختلف داده ها دارد. عملکردهایی که کامپیوتر می تواند انجام دهد و اینکه کامپیوتر چگونه داده ها را در حافظه ذخیره می کند، بسته به نوع آنها متفاوت خواهد بود. در زبان برنامه نویسی یک دسته معروف از داده ها رشته ها هستند. در این بخش، ما در مورد این نوع داده رشته ای خواهیم آموخت.
رشته ها کلمات یا متن هایی هستند که پردازنده به عنوان یک مورد واحد از آنها استفاده می کند. رشته دنباله ای از کاراکترها است. این دنباله می تواند به هر طولی باشد و شامل حروف، اعداد، نمادها یا فضاهای بین شده علامت کوتیشن باشد.
مثال:
echo "My first string"; //
خروجی: My first string
تشخیص بین رشته ها و بقیه کد در یک برنامه PHP مهم است. همه قسمت های یک برنامه به صورت متن نوشته شده است، اما رشته ها قسمتهایی است که ما باید آنها را به عنوان داده حفظ کنیم. نه به عنوان دستورالعمل هایی که توسط کامپیوتر اجرا می شوند. در این درس قصد داریم به رشته هایی بپردازیم که در علامت های کوتیشن قرار میگیرند. (اگر درباره انواع رشته ها نیاز به اطلاعات بیشتری دارید، می توانید از اینجا انواع رشته های PHP را ببینید).
در درس نامه های بعدی، ما از PHP برای ایجاد اسناد HTML سفارشی استفاده می کنیم که صفحات وب داینامیک را فعال می کند. با آموختن اصول اولیه، به راحتی می توانیم برنامه های ساده PHP را بنویسیم که در ترمینال اجرا می شوند.
برای توضیح دادن مفهوم متغیر ها بگذارید از یک سوال ساده شروع کنیم. من یک رشته خیلی طولانی در برنامه خود دارم و لازم است چندین بار از آن استفاده کنم. آیا برای هر بار استفاده از آن باید دوباره رشته را تایپ کنم؟ همینطور که حدس می زنید پاسخ "نه" است.
متغیرها یک مفهوم اساسی برنامه نویسی هستند که برای رفع این مسئله طراحی شده اند. با استفاده از متغیرها می توانیم مقادیر را ذخیره می کنیم تا بتوانیم به راحتی از آنها در طول برنامه استفاده کنیم.
قبل از اینکه بتوانیم از متغیرها در کد خود استفاده کنیم ، باید آنها را تعریف کنیم و به آنها مقدار اختصاص دهیم.
با تعریف یک متغیر در واقع کلمه تعریف شده را رزرو می کنیم که می توانیم در ادامه برنامه به آن اشاره کنیم. نام گذاری متغیر بهتر است به روشی باشد که داده های موجود در آن را توصیف کند.
ایجاد متغیرها اصلا کار پیچیده ای نیست. فقط همینطور که در بخش قبل توضیح دادیم، باید به خوبی آن ها را دسته بندی و نام گذاری کنید. برای شروع به این مثال توجه کنید:
$my_name = "Reyhaneh";
در کد بالا ، ما در واقع دو کار را با یک جمله انجام دادیم: ما با تعریف my_name متغیر جدیدی را اعلام می کنیم. همچنین مقدار "Reyhaneh " را به این متغیر اختصاص می دهیم. متغیر $my_name اکنون مقدار "Reyhaneh " را ذخیره می کند.
برای تعریف متغیر از علامت دلار ($) و به دنبال آن نام متغیر انتخاب شده استفاده می کنیم. این یک کاراکتر به کامپیوتر اجازه می دهد سریع ببیند که چه چیزی متغیر است.
برای اختصاص دادن مقدار به متغیر، از عملگر دیگری استفاده می کنیم: عملگر انتساب (=) و به دنبال آن مقداری که به متغیر اختصاص می دهیم را در کوتیشن می نویسیم.
در قسمت بعدی آموزش بیشتر با متغیر ها و اولویت های آن آشنا خواهیم شد.