در نوشته قبلی با تگ کنونیکال آشنا شدیم و فهمیدیم که چطور از تگ کنونیکال استفاده کنیم. در این نوشته بیان می کنیم که از چه روش هایی میشه از این تگ استفاده کرد و چه اشتباهات رایجی در استفاده از تگ کنونیکال وجود داره.
برای گذاشتن تگ کنونیکال پنج راه وجود داره:
· کد کنونیکال در HTML
· کد کنونیکال در هدر HTTP
· سایت مپ
· ریدایرکت 301
· لینک های داخلی
این راه خیلی ساده است و فقط کافیه از تگ rel=canonical در <head> کد های html استفاده کنید. در واقع این راه ساده ترین و مشخص ترین راه برای نشون دادن کنونیکال بودن یک صفحه هست. مثال:
<link rel=“canonical” href=“https://example.com/canonical-page/” />
برای فایل هایی مثل PDF، راهی برای قرار دادن تگ های متعارف در هد صفحه وجود نداره چون در واقع این بخش در صفحه وجود ندارد. در چنین مواردی، برای تنظیم تگ ها باید از سرصفحه های HTTP استفاده کنید. همچنین می توانید از این متد canonical در هدرهای HTTP در صفحات وب استاندارد هم استفاده کنید.
گوگل میگه که صفحات غیر کنونیکال نباید در سایت مپ بیان! اگر شما صفحه ای با آدرس متفاوت ولی محتوای تکراری دارید که نمی خواید ایندکس بشه، چرا در سایت مپ نشونش بدین؟
بنابراین گوگل آدرس های عنوان شده در سایت مپ رو صفحات کنونیکال در نظر میگیره.
وقتی می خواهید ترافیک را از یک URL تکراری به یک نسخه متعارف منتقل کنید، از ریدایرکت 301 استفاده کنید.
روشی که شما در یک صفحه لینک سازی داخلی انجام میدین، ربات های گوگل رو به سمت شناخت صفحه کنونیکال هدایت می کنند.
هر چه قدر این سیگنال ها رو قوی تر بدین، گوگل بهتر مسیر رو پیدا می کنه. تمایل ربات های گوگل به پیدا کردن URLهای https و منظم تر هست.
تا حالا از فواید مشخص کردن صفحه کنونیکال و اینکه چطور از اون در مسیر های مختلف استفاده کنیم گفتیم. اما روش هایی هم هستند که بعضی وبمسترها به اشتباه برای صفحات کنونیکالایز شده به کار میگیرند و این روش ها می تونه ترافیک سایت شما رو از بین ببره. بنابراین در ادامه چهار اشتباه رایج در کنونیکالیزیشن رو معرفی می کنم:
1- بلاک کردن آدرس های کنونیکالایز شده به وسیله robots.txt
2- تنظیم URL های کنونیکالایز شده در حالت no index
3- تنظیم کد وضعیت XX4 برای URLهای کنونیکالایز شده (این کار هم همون تاثیر no index رو داره)
4- کنونیکالایز کردن تمام صفحات صفحه بندی شده(paginated) به صفحه اصلی
