آذر سال نود بود که به دعوت یکی از دوستان به تالار وحدت رفتیم برای دیدن نمایش "عشق اتفاقی نیست که بیافتد" به کارگردانی وحید جلیلوند عزیز و بازی عالی فرهاد قائمیان و سارا خوئینی ها.
چیزی که باعث شد اون نمایش تا امروز تو ذهنم بمونه،یک دیالوگ بود :
"بیچاره آدمیزاد!!!که بهترین لباسش آبِ دهان کرمی!بهترین غذایش مدفوع حشره ای و بهترین لذتش،هم آغوشی ست".
واقعا نه ساعت ها،که سالهاست به این دیالوگ فکر می کنم.و میبینم آدمیزاد در عین با ارزش بودن،تا چه حد میتونه بی ارزش باشه.
