نماز، حق فرزندان و تکلیف والدین!

به نام خدا
بخش اول
تقدیم به آنان که به قرآن یقین دارند نه ایمان
آیا تا حالا شنیده‌اید پدر، مادر و یا معلمی با  جلوگیری از نفس کشیدن فرزند و یا دانش آموز  محبوب خود حق حیات را از  او گرفته باشد؟
و یا مثلاً او را از حقوق  اولیه و اساسی زندگی «دنیوی» محروم کرده باشد.
بر اساس آیات الهی نماز خواندن و  راز دل گفتن با خالق و معبود خود مثل حق تنفس، یکی از حقوق مسلم هر انسان و فرزندان ماست،  زیرا ایشان با فطرت خدا جویی و یکتاپرستی به دنیا قدم می گذارند و در هر آیینی براساس آداب مذهبی خود به انجام واجبات دینی اقدام می کنند.
مگر نه این است که نماز موجب سعادت و خوشبختی انسان است؟ (قد افلح المومنون .... سوره مومنون ۱ و۲) و به فرمایش رسول خدا (ص) سبک شماران نماز به ۱۵ بلا دچار می شوند. کدام معلم و پدر و مادری دلش رضا می دهد فرزند خود را بجای خوشبخت نمودن با محروم کردن از نماز او را به انواع بلاهای دنیوی و اخروی مبتلا کند.
آیا فرزندان ما حق ندارند با یاری گرفتن از نماز در حوادث زندگی مثل کوه استوار و صبور باشند؟ و از حرص و طمع، کم طاقتی ،ضعف نفس و بخل و حسد در امان باشند. (بقره/۱۵۳ و معارج ۱۹ تا ۲۲)
چه کسانی می خواهند زبان شکر فرزند خود را قطع کنند. کودکان ما با سرشت پاک الهی هر روز با دیدن هزاران آفریده و نشانه از خلقت خداوند متعال می خواهند از خالق خود تشکر نمایند.
آن ها تا زمانی که فطرت پاکشان به وسیله ما آلوده و ظلمانی نشده باشد در جست و جوی بهشت گمشده اند و از زبان پیامبر اکرم ص بارها شنیده‌اند:که نماز کلید بهشت است.
از نظر خدا باوران، آیا این ها جزء حقوق اولیه فرزندان ما برای  داشتن ابدیت جاودانه  و یک زندگی عاشقانه در کنار بهشتیان نیست؟
بزرگواران! آموزش  نماز در سنین  کودکی و نماز خوان کردن فرزندان  جزو حقوق آنان و یکی از وظایف اصلی و یکی از تکالیف مهم من و شماست.
واین تکلیف را پرودگار مهربان در آیه۴۱ سوره حج  چنین بیان نموده است: «کسانی که به آن ها مسئولیت دادیم -هر چند مسوولیت دو نفر- علاوه بر نماز خواندن باید نماز را  در میان آن ها اقامه و برپا کنند و...»

بخش دوم
بدیهی است قریب به اتفاق  پدر و مادر ها و معلمان وظیفه شناس  همیشه خوشبختی و موفقیت علمی و اخلاقی فرزندان خود در سر می‌پرورانند،  و با تلاش های خالصانه خود برای رسیدن به این هدف متعالی شب و روز نمی‌شناسند.
ولی متاسفانه هستند اولیا و مربیانی که بخاطر نا آشنایی و کم اطلاعی از معارف حیات بخش قرآن و فرهنگ غنی دین مبین اسلام، به قول معروف سوراخ دعا را گم کرده، ندانسته و نا آگاهانه با تاسی از فرهنگ مهاجم بیگانه در تربیت و تعلیم نور دیده های خود کج راهه رفته و با دستان خود بدبختی های آن ها را فراهم می کنند.
برای مثال خالق بصیر و عالم و آفریننده انسان می‌گوید: «هان آگاه باشید و بدانید که با نام و یاد خدا دل‌های مضطرب و نگران شما به آرامش می رسد.».(رعد/۲۸)  و نیز می فرماید: ( در مراحل سخت و بحرانی زندگی) از صبر و بردباری و نماز و نیایش یاری جویید. زیرا خداوند یار و یاور و همراه صبوران است. (بقره/۱۵۳)
ولی هستند کسانی که به بهانه‌ی شب آزمون، شب کنکور و مسابقه و... فرزند خود را از خلوت با معبود یاری رسان و نماز خواندن باز می دارند و به بهانه‌ی صرفه‌جویی در وقت و حفظ قدرت جسمی مانع از انجام واجبات دینی مثل نماز و روزه توسط  فرزند می شوند.
این در حالی است که خداوند مهربان تر از تمامی والدین -اگر یقین داشته باشند- به آن ها فرمان می دهد: «خانواده و فرزندان خود را به نماز خواندن و عبادت  خدا وادار کنید و در این کار خستگی ناپذیر و صبور باشید....»(۱۳۲/طاها)
به راستی اگر شما فرزندان (نسبی و معنوی)خود را از ته دل دوست می دارید و هشدار صریح و روشن خدا  این است که «قوا انفسکم و اهلیکم نارا» خود و خانواده و خویش را از شراره های آتش جهنم حفظ کنید.(تحریم/۶) پس چرا به بهانه‌های گوناگون زندگی و بهشت ابدی آن ها را به زخارف دنیای فانی می فروشید.
عزیزان! به هوش باشیم که به فرمایش رسول خدا (ص): «الدنیا مزرعة الاخرة» دنیا محل کشتگاه برای دنیای جاوید و نا تمام است.
و بیدار باشیم که به خاطر نا آگاهی از تعالیم راستین قرآن و اهل بیت علیهم السلام موجبات گمراهی و ضلالت فرزندان خود را در دنیا و گرفتاری آنان را در آخرت فراهم نسازیم....
ادامه دارد
منابع: قرآن کریم، نهج‌ الفصاحه، ر‌‌ساله ‌‌حقوق امام سجاد علیه السلام