چند هفته پیش یک استوری توی اینستاگرام گذاشتم و این جمله رو توش نوشتم:
"بدون شک؛ تغییر، سخت ترین و در عین حال پر منفعت ترین کار برای انسان است"
نمیدونم درستِ یا نه، اما چیزی بود که لمسش کردم و تو این روزها بدجوری تجربش میکنم.
شاید اولین بارِ که یه موضوعی رو اینطوری درک و لمس میکنم.
پیش خودم احساس میکنم کار بزرگی کردم و درواقع سخت ترین کار زندگیم رو تا این سن، انجام دادم.
تغییر، گذاریست از حالتی به حالت دیگر؛ حالت اول قطعا برای شخصیت ما، چه اجتماعی و چه اقتصادی، یک حاشیه امن ساخته بوده که ما به اون حاشیه امنیت میبالیدیم و راضی بودیم، پس تغییر برای چی؟!
تغییر زمانی رخ میده که یا فکر کردن به بعد از اون احساس شعف در ما ایجاد کنه یا شرایط حال حاضر، ما رو به ستوه آورده باشه یا هر دو باهم.
دلیل مهم نیست، به نظرم اقدام و عمل مهمِ.
من هیچوقت از تغییر نترسیدم، اشتباه نشه، نترسیدن به معنای موفق بودن نیستا! فقط نترسیدم.
چون گاهی وقتا تغییرات خوب پیش نرفته.
دلیل اینکه اومدم تو ویرگول نوشتم این بود که بگم تغییر جسارت میخواد. جسارت یا شایدم شجاعت، در هر صورت باید کسی باشی که همه نیستن، وقتی همه دنبال آرامش هستند، تو دنبال طوفانی، وقتی همه حقوق ثابت دارند، تو به روز پول در میاری، وقتی همه بیمه دارند و تو بیمه ی خودتی. دسته بندی نمیکنم که مثلا خوب ها و بدها، یا من خوبم و باقی اشتباه میکنند.
فقط ویژگی های انسان انعطاف پذیر رو بیان کردم.
من اومدم توی این دنیا تا کاری رو بکنم که بقیه نکردند.
نمیگم در سطح کل بشریت، حداقل تو نسل خودم. میخوام مسیر رو تغییر بدم. اما دلیل؟!
من جستجو گرم، به اصطلاح خودمون یه جا بند نمیشم!
برادرم همیشه میگفت: هیچوقت به هیچی اعتیاد پیدا نکن، سیگار و افیون که جای خود، حتی به خانواده، خونه، ماشین، گوشی و حتی لباس تنت، چون یه روزی ازت گرفته میشه، فقط بگرد و تجربه کن و شکست بخور و در نهایت موفق شو، قطعا آخرِ این سبک زندگی موفقیتِ.
من همیشه فکر میکنم فرصت خیلی کمه و باید خیلی چیزهارو تجربه کنم تو این دنیا. همین حس باعث میشه ریسک کنم و تغییر رو بپذیرم.
تیتر این نوشته، سوالیِ
دلیلش اینه که از نظر من جسارت میخواد اما شما بگین که آیا جسارت میخواد یا برای شما راحتِ؟
البته در کلِ نوشته منظورم از تغییر، درحد عوض کردن محل زندگی نیستا! منظور تغییر بنیادیِ. مثل استعفا از یک شغل، یا تغییر عقیده نظری.
اگر مطالعه کردید از شما ممنونم که وقتتون رو با افکار پراکنده ی من شریک شدین...
