سلام. طبق معمول رضا هستم.
من مدرس دوره های باریستا و کافی شاپم. خیلی سال هست که توی این صنعت فعالیت میکنم و جایگاه های شغلی مختلفی رو در این حیطه تجربه کردم.
همیشه آماده سازی قهوه و کافی شاپ برای عموم مردم جذاب و هیجان انگیز بوده ولی این جذابیت برای مخاطبی هست که اومده تا تفریح کنه و از نوشیدن یک فنجان قهوه لذت ببره در صورتی که در اون سوی ماجرا، پرسنل کافه، در حال سپری کردن ساعت کاری خودشون هستن و فشار زیادی رو تحمل میکنن.
من همیشه توی کلاسها به هنرجوها میگم که اگر علاقه به این کار نداشته باشن واقعا دوام نمیارن. این شغل ساعات کاری زیاد و پر استرسی رو به همراه داره.
مثلا روزهایی که ساعت پیک کافه شروع میشه و باید تمام سرویس ها به بهترین و تمیزترین و خوشمزه ترین و سریعترین حالت ارائه بشه.
اساسا افرادی در این شغل موفق هستند که از تمرکز بالایی در کار برخوردارند و میتوانند ریتم و ضرب آهنگ کاریِ خودشون رو کنترل کنن.
من توی کافه های زیادی کار کردم، خلوت، شلوغ، وحشتناک شلوغ! برای من که دیوانه ی کارم هستم، کافه های خیلی شلوغ، همیشه جذاب تر بوده.
بارها اتفاق می افتاد که من نزدیک به ۳ ساعت مداوم در حال آماده سازی نوشیدنی های سرد و گرم بودم و اصلا متوجه گذر زمان نشدم، حتی وقت نداشتم گوشیم رو چک کنم. اما خستگی بعد از اون پیک های کاری برای من بسیار لذت بخش بود.
اگر کافه رفتید و نوشیدنی که میل کردید، به جانتون نشست، مطمئن باشید اون باریستا عاشق کارش هست ولی اگر خیلی به شما نچسبید، بدانید که اون باریستا داره وقت تلف میکنه و عشقی به کارش نداره.
ارادتمند، رضا پورمحمودیان
