اول باید بگم که این اصلا کار ساده ای نیست و از نظر پیچیدگی و ظرافت ، یک تنه با تمامی
"ماموریت های غیرممکن" تام کروز ، برابری می کنه .
کلا افراد وراج همانند عنکبوت می مونن و باید سعی کنید به دامشان نیوفتید .
چون اگر بیفتید ، باید همچو حشره ای گرفتار در تار، خود را جر واجر نموده و از جان مایه بگذارید ،
بلکه خلاصی یابید .
معمولا افراد وراج ، در میهمانیها ، طعمه خودشون رو از میان افراد کم رو، کم تجربه و ترجیحا کم حرف انتخاب می کنند و بعد دست افشان و پای کوبان به سمت اونها میشتابند.تو گویی نیمه گمشده خودشون
رو بعد از سی سال در به دری ، به چنگ آوردند.
اگر همچین سعادتی نصیب شما شد ، در درجه اول خودتون رو سرزنش نکنید . کاری است که شده .
غصه و خودخوری فایده ای نداره .
بهانه های الکی هم نیارید . مثلا ماشین رو بدجایی گذاشتم از این دست . جواب نمی ده .
احتمالا باهاتون تا دم ماشین میان ، یا گواهینامه تون رو گروئی می گیرن که حتما برگردید .
مجبورید گوش کنید ، البته می تونید فکرتون رو در گیر مسائل دیگه کنید که کمتر شکنجه بشین .
هرگز نا امید نشوید و ضمن حفظ خونسردی ، منتظر موقعیت های مناسب ، برای فرار باشید .
از سایرین هم می توانید با حالت چهره ، تقاضای کمک و مساعدت کنید . بهر حال شما حکم گروگانی را دارید که اسلحه گروگانگیر ، مخفیانه او رو نشانه گرفته و نمی تونه این مطلب را علنا بیان کنه.
اگر هیچ موقعیتی پیش نیومد ، سعی کنید به کفش های عزیز وراج خیره بشین .
فقط به کفشها خواهشا و نه نقاط دیگر !! وگرنه سوء تفاهم پیش میاد و مشکل پیچیده تر می شه.
این ترفند تا حدی طرف رو عصبی می کنه و مدیریت امور از دستش خارج میشه .
این دقیقا همون چیزیه که برای فرار بهش نیاز دارید.
بهر حال فراموش نکنید که همیشه پیشگیری خیلی بهتر و شیرین تر از درمانه .
