از دیر باز میان صاحب نظران تعلیم و تربیت بر روی اثر بخشی تنبیه بدنی بر تربیت فرزندان اختلاف نظراتی وجود داشته است . اما اینکه تنبیه بدنی بر تربیت صحیح کودکان اثرات مثبت و مفیدی بر جای می گذارد. یا به نوعی تخریب شخصیت کودکان را در پی دارد جای بحث و بررسی می باشد. ما در این مقاله به بررسی آن می پردازیم.
مراد از تنبیه؛ آگاه کردن، بیدار نمودن و هوشیار نمودن کودک نسبت به عواقب احتمالی اعمالی است که مرتکب آن شده است. پس اگر هدفمان از تنبیه چیزی غیر از این باشد مطمئناً کار پسندیده ای انجام نداده ایم. این رفتار ما نه تنها اثر تربیتی در پی نخواهد داشت بلکه روند تربیت را نیز با مشکل مواجه می نماید.
بر سر این نکته که تنبیه بدنی بر تربیت فرزندان مفید و کار ساز می باشد میان صاحب نظران روان شناسی و دیدگاه اسلام شناسان اتفاق نظر وجود دارد. هر دو گروه تنبیه بدنی را یکی از شیوه های تربیتی قبول دارند. اما اینکه چگونه، چه زمانی و به چه میزان این تنبیه صورت بگیرد حرف های بسیاری وجود دارد.
روان شناسان معتقدند که استفاده از روش تربیتی تنبیه بدنی خشن ترین و نامطلوب ترین روش تغییر رفتار است. استفاده غیر مسئولانه از آن عوارض جانبی نامطلوبی به بار می آورد. هرگز از این روش نباید به صورت تنها روش تربیتی استفاده شود. تنها زمانی که رفتاری نامطلوب از صاحب رفتار سرزند و یا رفتار دیگران تهدیدکننده ی سلامتی فرد یا جامعه باسد باید از این روش استفاده شود.
ادامه مقاله را در سایت برتراندیش مطالعه کنید.
