فعالیت جناب آقای به آبادی رو در سایت بالاترین دیدم. هر چند در ویرگول در پست هایشان کار به گفتگو نمی کشد.
نظرات ناآگاهانه، مغرضانه یا ناقص دیگران که این بزرگوار با متانت،وقار و آرامش خاطر پاسخ می دهد.
برای من منش، گفتار و نگرششان، قابل تامل و احترام است.
از نظر تاثیر گذاری و منش تفکر،انصافا به ابادی یک استثناست. کاش،بجای اهانت و تکفیر، باهاش دیالوگ برقرار می کردند.
که البته توانایی اش را ندارند.منظورم کسانی هستند که به اسلام و ائمه اهانت می کنند.
جناب به آبادی
آنکس که نمی‌خواهد استدلال منطقی کند "متعصب" است.
آنکه توانایی استدلال منطقی را ندارد "کم خرد" است،
و آنکس که جرأت این کار را ندارد، "برده" است. ویلیام دروموند
قصد دارم تشکری از صمیم قلب داشته باشم و این نوشته یاد هستی برای شما
برخورد ملایم، دوستانه و خوشبینانه شما با این افراد (بی وجدان و بی شرافت) و روحیه تواضع شما برای ما درس اخلاق بود.
پاسخ های شما با به این افراد لجوج و عصبی و بدبین و تندخو رو خوندم واز لحن ساده و صمیمی و ملاحت و شیرین رفتاری شما بسی لذت بردم.
هر چند مایل بودم زیاد بنویسم و از این آدم ها عقده ای و بی انصاف و بی مروت و جزم اندیش که
دچار سوتفاهم هایی خیالی و بیهوده و بیخودی شده اند. با شما ساعت ها گفتگو کنم.
ای کاش جوانان ما و همین طور بنده پیش شما زانوی تلمذ و شاگردی بزنیم و چند واحد درسی آداب و معاشرت با مخالفینمان یا با کسانی که بدون دلیل و پایه و اساسی روی عقاید خود پافشاری می کنند.
پاس می کردیم.
دوری از بغض، کینه، حسد و قضاوت دیگران به خصوص در مواجهه با افراد دارای نظر مخالف باعث آرامش و افزاینده ی کیفیت زندگی است. هیچگاه هدف پیروزی در مباحثه ای عبس نیست بلکه پیروزی واقعی نهفته است در بحثی سازنده پیرامون موضوعات پراهمیت و کشف نهایی حقیقت.
با استدلالها و استنادات خوبتان
پی نوشت:
دفاع جناب به آبادی از اسلام دارای شاخص هایی است که می تواند مورد استفاده دوستان قرار بگیرد:
اشراف بر محتوا
اشراف بر تاریخ
استفاده از منطق به جای هیجان و احساس
روش قیاس و استدال
حمله به آنچه نقطه قوت غرب میگویند
خرج نکردن از دین
برسمیت شناختن طرف
آرزوی سلامتی و شادابی رو برای شما دارم
