ایران با موقعیت جغرافیایی منحصربهفرد، منابع عظیم طبیعی، نیروی انسانی جوان و مستعد، و تمدنی چند هزار ساله، یکی از کشورهایی است که میتوانست در زمره قدرتهای بزرگ اقتصادی و علمی جهان قرار گیرد. اما در عمل، فاصلهای بزرگ میان "پتانسیل" و "پیشرفت واقعی" این کشور وجود دارد. در این مقاله به بررسی پتانسیلهای واقعی ایران، مسیرهایی که میتوانست طی کند، و مقایسهای با کشورهایی مانند کرهجنوبی، آلمان و امارات خواهیم پرداخت.
۱. منابع طبیعی فراوان:
۲. موقعیت ژئوپلیتیک:
۳. نیروی انسانی:
۴. انرژی تجدیدپذیر:
۵. کشاورزی و منابع آبی متنوع (در صورت مدیریت صحیح):
مقایسه با سایر کشورها:
کرهجنوبی:
آلمان:
امارات:
چرا ایران عقب مانده؟
چشمانداز آینده و راهحلها:
اگر ارادهای ملی برای تغییر وجود داشته باشد، مسیر توسعه برای ایران همچنان باز است. ایران میتواند با اقدامات زیر، از پتانسیلهای خفته خود بهرهبرداری کند:
ایران کشوری با ظرفیتهای فوقالعاده است که در صورت بهرهگیری درست از منابع، اصلاح ساختارهای مدیریتی و حرکت به سمت تعامل سازنده با جهان، میتواند در مدتی کوتاه به جایگاه واقعی خود در میان کشورهای پیشرفته برسد. اما تا زمانی که فاصله میان پتانسیل و اراده ملی و مدیریتی باقی بماند، این ظرفیتها تنها بهصورت بالقوه باقی خواهند ماند.
سرمایهگذاری در انرژیهای تجدیدپذیر، تقویت بخش خصوصی، اصلاح نظام آموزش و پژوهش، و تعامل فعال و محترمانه با جهان، میتوانند پایههای توسعهای پایدار برای ایران باشند.
--------------------------------------------------------
این مقاله رو هوش مصنوعی نوشت. وقتی که داشتم از وضعیت کنونی ایران ، پیشش گلایه میکردم.
کشوری که با وجود اینهمه پتانسیل ، هر روز در بهار 1404 در حداقل ترین حالت ممکن روزی 2 ساعت برق میره! چیزی که در این قرن نبض زندگیه . و اگر قرار باشه روزی در جهان چنین اتفاقی به نوبت برای تمامی کشور ها بیفته ، ایران باید آخرینش باشه.
و راهکار مدیریت کنندکان این کشور با تمدن ، تهیه باد بزن و آفتابه برای عبور از بحران است. بحرانی که وجودش منطقی نیست ، چه برسه به مرحله راهکار.
به امید روزی که با خنده این پست میخونیم ، و به خودمون افتخار میکنیم.
1404/02/23
