ویتامین ث یک مؤلفه مهم در فرآیند سنتز کلاژن به شمار می آید. کمبود ویتامین ث باعث ایجاد اختلال اسکوروی می‌شود که یک بیماری جدی و دردناک است. در این بیماری، کلاژن تولید شده دچار نقص در ساختار و عملکرد خود است به طوری که این کلاژن نمی‌تواند بافت پیوندی مستحکمی بسازد و فرد مبتلا، علائمی نظیر خونریزی و تحلیل لثه، ریختن دندان‌ها، تغییر رنگ پوست و زخم‌های مزمن را از خود بروز می‌دهد. علاوه بر این، ساختار و عملکرد کلاژن در برخی از بیماری های دیگر نیز دچار اختلال می‌شود. به عنوان مثال، در برخی از بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک یا آرتریت روماتوئید ممکن است، سیستم ایمنی بدن کلاژن‌ها را به عنوان مولکول‌های بیگانه شناسایی کرده و به آن‌ها حمله کند و در این حالت کلاژن‌های بدن تخریب می‌شود. برخی از باکتری‌ها و ویروس‌ها همچنین قادرند فیبرهای کلاژن موجود در بدن را از بین برده یا در سنتز آن‌ها اختلال ایجاد کنند. علاوه بر این با افزایش سن تولید کلاژن در بدن کاهش می‌یابد، و در این حالت استخوان و غضروف و مفاصل بدن نیز تحلیل می‌رود.
