با افزایش بی رویه تعداد داتشگاه ها در کشور که البته هدف اصلی ان صرفا درامدزایی است و نیز بر پایه یک معضل اجتماعی در ایران یعنی همان مدرک گرایی و مدرک دوستی ؛ و در کنار همه اینها مشکلات اقتصادی و بیکار ی گسترده در جوانان ؛ متقاضی برای تحصیل در رشته دوم دانشگاهی در ایران گسترش زیادی داشته است. جوانانی که براحتی می توانند در دومین و حتی سومین دانشگاه مورد نظر خود تحصیل نمایند. اما ایا این کار صحیحی است؟ بدیهی است نمی توان نسخه یکسانی برای همه پیچید اما در حالت عمومی بیایید دقیق فکر کنید؟ انچه شما در ازای تحصیل مجدد بدست می اورید مدرکی است که مشابه ان را لااقل دهها هزار نفر دیگر هم دارند و انچه از دست می دهید نیروی جوانی و زمان است که سرمایه اصلی زندگی انسان است. اگر شما با مدرک اول که به احتمال بسیار قوی بیشتر با ساختار شخصیتی اتان در ارتباط بوده است نتوانسته اید کاری پیدا کرده و یا رشدی کنید ؛ طبیعی است با مدرک دوم این احتمال بسیار برایتان کمتر است.شما زمانی را از دست می هید که برایتان ارزشمندترین جواهر زندگی اتان است. پس اگر هدف شما از مدرک دوم کسب درامد است؛ احتمال اینکه به خطا بروید بسیار بالاست. پیشنهاد من به شما اموختن یک مهارت مناسب چند ماهه در فنی حرفه ای و یا مانند ان است تا سریعا ضمن مهارت یابی به اقتصاد وارد شوید. اگر هدف شما از تحصیل در رشته دوم صرف علاقه است ابتدا بررسی کنید که راه بهتری وجود نداشته باشد و اگر در پایان به آن نرسیدید؛ به تحصیل بر اساس علاقه بپردازیداما خیلی برایش هزینه و زمان نگذارید. پس بطور خلاصه : قرن جدید قرن مدرک نیست و قرن مهارت است. زمان را برای مدرک دوم و بیشتر از دست ندهید.
