قبل از شروع مطالعه لیست جوان ترین کشورهای جهان و سپس پیرترین کشورهای جهان را کنار هم قرار دهید. در کمال تعجب متوجه می شوید که جوان ترین کشورهای جهان به چه حدی از فقر و فلاکت مبتلا هستند و در ان سو کشورهای پیر شامل مجموعه ای مترقی ترین و ثروتمند ترین کشورهاست. خب مگر قرار نبود که سالمندی خطرناک باشد و جوانی جمعیت امری مثبت تلقی گردد ؟ پس چرا همه چیز بر عکس دیده می شود؟پاسخ ساده است. اگرچه جمعیت و ترکیب ان امری حیاتی است و به همان میزان بر اقتصاد و شرایط جامعه تاثیر می گذارد اما فاکتور جمعیت یک فاکتور اصلی نیست و عوامل بسیار مهمتری در رشد جامعه تاثیر دارد که در راس ان وضعیت سیاسی و اجتماعی کشور است. سالمندی توام با بیماری بیشتر و کم شدن نیروی کار هست اما یادمان باشد که با داشتن سالمند ما مشاوران و افراد خبره بیشتری هم داریم و اگرچه در ظاهر جمعیت جوان انرژی بیشتری دارد اما تقاضای انها برای کار و امکانات فشار زیادی بر جامعه وارد می کند. این مدیریت و سیستم اداره کشور است که وضعیت ان را مشخص می کند. بسا که اگر کشوری فاقد قدرت اجرایی درستی باشد جوانان ان با انبوه مشکلات به سمت سالمندی و پیری حرکت کنند و در نتیجه تمام گروههای سنی دچار مشکل باشند.
لذا پیری جمعیت به خودی خود خیلی خطرناک نیست و این بی برنامگی است که کشور را دچار مشکل می نماید.
برای اینکه بار دیگر هم شگفت زده شوید یک بار دیگر به لیست کشورهای پیرو جوان نگاه کنید. موناکو ثروتمند ترین کشور دنیا در ردیف یک پیرترین و ژاپن دوم است و دو کشور فلک زده سودان جنوبی و اریتره هم جوان ترین کشورهای جهان . در اروپا هم یکی از فقیر ترین کشورها یعنی کوزوو جوان ترین است. خب اگرکمی عمیق تر فکر کنیم ؛ هر مساله ای راحت تر درک می شود.
