حکمرانی چارچوبی از اختیار و پاسخگویی است که نتایج فرایندها، برنامه ها ، طرح ها و پروژه ها را برای خشنودی یک ملت تعریف و کنترل می کند.
قدرت تصمیم گیری آزاد یا آزادی انتخاب در محدوده های قانونی معین است. به عبارتی، توانایی تصمیم گیری مسئولانه است.
«توانایی واکنش سریع» است، مانند یک ماشین مسابقه که واکنش پذیری آن رانندگی با مهارت را می طلبد.
به مجموعه محصول (کالا یا خدمات) ، برونداد ، دستاورد (مثبت ها) و پیامدهای (منفی ها) یک فعالیت، نتایج گویند. مکانیزمی که به موجب آن حکمران یا کارفرما کنترل مالی و فنی را بر بکارگیری کار و تحقق ارزش اعمال می‌کند.
حکمرانی و قدرت کارفرمایی به مجریان فرایندها قدرت می دهد تا با تعریف محدودیت های تفویض شده اختیارات و ایجاد مسیرهای اثر گذار برمسایل و درخواست های تغییر، مسئولیت های خود را اجرا کنند.
حکمرانی خوب همچنین مستلزم این است که نقش ها و مسئولیت های کارفرما، مجری و ناظر را به وضوح مشخص نموده و با تکنیک های حل مساله، پیچیدگی های فرایند و ارتباطات آن را حل و فصل نماید و ارزشی ایجاد کند که تمام جامعه از آن نفع و سود ببرند.
حکمرانی و کارفرمایی هنگامی خواهد توانست پیچیدگی ها را حل نماید که، حکمران، قبلا در اجرا و نظارت ایفای نقش نموده و آن را تجربه کرده باشد.
زماني یکی از سرداران به كوروش بزرگ گفت: «چرا از غنيمت‌هاي جنگي چيزي را براي خود بر نمي‌داري و همه را به سربازانت مي‌بخشي؟»
كوروش گفت: «اگر غنيمت‌هاي جنگي را نمي‌بخشيديم الان دارايي من چقدر بود؟» فرمانده عددي را با معيار آن زمان گفت.
كوروش يكي از سربازانش را صدا زد و گفت: «برو به مردم بگو كوروش براي امري به مقداري پول و طلا نياز دارد»
سرباز در بين مردم جار زد و پیام كوروش را به گوششان رساند. مردم هرچه در توان داشتند براي كوروش فرستادند. وقتي كه مال‌هاي گردآوري شده را حساب كردند، از آنچه فرمانده انتظار داشت بسيار بيشتر بود.
كوروش به فرمانده گفت: «ثروت من اينجاست. اگر آنها را پيش خود نگه داشته بودم، هميشه بايد نگران آنها بودم. زماني كه ثروت در اختيار توست و مردم از آن بي بهره‌اند مثل اين مي‌ماند كه تو نگهبان پول‌هايي كه مبادا كسي آن را ببرند»
مردم مهمترين دارايي و ثروت یک ملت هستند. کشور بدون داشتن مردمی وفادار، متعهد و توانمند نمي تواند رشد، توسعه و پیشرفت متوازن داشته باشد
