با افزایش سرمایه گذاری در فناوری های تشخیص چهره و پیشرفت فناوری ها، شاهد استفاده گسترده از سیستم تشخیص چهره هستیم. یکی از این موارد بیماری همه گیر COVID-19 در سراسر جهان است که فناوری تشخیص چهره بیومتریک به عنوان یک عامل مهم در شناسایی افراد است. با گسترش COVID-19 ، فناوری تشخیص چهره نیز به طور فزاینده ای در استفاده دیجیتالی از مراقبت های بهداشتی و پیشگیری از شیوع بیماری کرونا با استفاده از ترکیب آن با انواع دیگر بیومتریک و برنامه های کاربردی از شناسایی افراد دارای پوشش محافظ گرفته تا برنامه هایی از جمله تشخیص تب، به هنگام کنترل تردد افراد همراه با دستگاه حضور و غياب تشخيص چهره مورد استفاده قرار می گیرند.
تشخیص چهره، یک تکنولوژی بیومتریک است که از تشخیص اجزای صورت برای شناسایی افراد استفاده می‌کند. شرکت تحقیقات «الاید مارکت» پیش‌بینی می‌کند که در سال ۲۰۲۰ بازار تشخیص چهره، ۹ میلیون و ۶۰۰ میلیارد دلار افزایش یابد.
امروزه، این تکنولوژی کاربردهای مختلفی دارد؛ از جمله اینکه شما می‌توانید قفل موبایلتان را باز کنید، در گیت امنیتی فرودگاه شناسایی شوید و از فروشگاه خرید کنید. حتی در سال ۲۰۱۸، یکی از خوانندگان مشهور، در کنسرت خود از این تکنولوژی استفاده کرده تا از ورود افرادی که با وی خصومت دارند، باخبر شود.
دنیای امروز ما با اطلاعاتی از این قبیل اشباع شده است و تعداد زیادی از داده‌های ویدیویی و عکس‌ها، مجموعه داده‌های موردنیاز برای به کار انداختن تکنولوژی تشخیص چهره را فراهم می‌کنند. سیستم‌های تشخیص چهره، اطلاعات دیداری و میلیون‌ها عکس و فیلمی که توسط شبکه اجتماعی و شبکه‌های آنلاین دیگر، گوشی‌های هوشمند و دوربین‌های مداربسته باکیفیتی که برای امنیت در شهرها و محل سکونت ما نصب‌شده‌اند را می‌تواند شناسایی کند.
قابلیت‌های یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی که در نقشه نرم‌افزاری وجود دارند، می‌توانند اجزای صورت را به‌صورت محاسباتی تشخیص دهند، الگوها را در اطلاعات دیداری جست‌وجو کنند و عکس‌ها، ویدیوها و اطلاعات جدید دیگری را که در پایگاه داده‌های تشخیص چهره ذخیره‌شده‌اند را برای تشخیص هویت مقایسه کنند.
استفاده از تشخیص چهره می‌تواند مزایای مختلفی برای جامعه داشته باشد، مزایایی مانند افزایش امنیت، جلوگیری از جرایم و کاهش تعاملات انسانی. این تکنولوژی حتی می‌تواند در امور پزشکی نیز یاری‌رسان باشد.
کمک به یافتن افراد گمشده: آژانس‌های قانونی از تشخیص چهره (Face Recognition) برای یافتن افراد گمشده استفاده می‌کنند و تا به امروز بارها داستان پیدا شدن کودکانی را شنیده‌ایم که از والدین خود جدا افتاده بودند و سپس به آغوش آن‌ها بازگشتند. وقتی هم که این تکنولوژی را با نرم‌افزارهای پیش‌بینی سن ادغام کنید، می‌توانید تشخیص دهید یک کودک با گذشت چند سال چه شمایلی یافته است و امکان یافتن کودکانی که برای چند سال گم شده‌اند مهیا می‌گردد.
صاحبان کسب‌وکار از نرم‌افزار تشخیص چهره همراه با دوربین‌های امنیتی استفاده می‌کنند تا قادر به شناسایی افرادی باشند که احتمالا دست به سرقت از فروشگاه زده‌اند. از آن‌جایی که مردم در صورت اطلاع از اینکه در حال تماشا شدن هستند به احتمال کمتری مرتکب جرم می‌شوند، این تکنولوژی می‌تواند نقش یک عامل پیشگیرانه را نیز ایفا کند.
تشخیص چهره می‌تواند به بهبود امنیت منجر شود. بسیاری از فرودگاه‌های جهان اکنون از تکنولوژی تشخیص چهره (Face Recognition) به صورت مداوم در چک‌پوینت‌ها استفاده می‌کنند و بنابراین قادر به شناسایی مجرمان یا تهدیدات احتمالی علیه خطوط هوایی و مسافران هستند. بانک‌ها و دیگر موسسات مشابه هم از تشخیص چهره برای جلوگیری از کلاه‌برداری بهره می‌برند، زیرا این تکنولوژی می‌تواند افرادی که قبلا مرتکب جرم شده‌اند را شناسایی کرده و به بانک هشدار دهد.
تشخیص چهره نیازمند منابع انسانی بسیار کمتری نسبت به دیگر تدابیر امنیتی نظیر حسگرهای اثر انگشت است. این تکنولوژی نیازی به تماس یا تعامل مستقیم و فیزیکی انسانی ندارد. در عوض همه‌چیز توسط هوش مصنوعی و در پروسه‌ای کاملا اتوماتیک و سریع مدیریت می‌شود. از طرف دیگر، نیاز به تعامل فیزیکی هنگام باز کردن قفل درها یا اسمارت‌فون‌ها، برداشتن پول نقد از ATM یا هر کاری که معمولا نیازمند وارد کردن یک پین یا یک پسوورد یا یک کلید است نخواهد بود.
اما مزایای تکنولوژی تشخیص چهره را می‌توان در حوزه‌های حتی فراتر از امنیت نیز جستجو کرد. برای مثال هنگام خرید در فروشگاه‌ها، به جای استفاده از کارت اعتباری یا پول نقد، تشخیص چهره می‌تواند چهره شما را شناسایی کند و هزینه محصولات را مستقیما از حساب بانکی شما کسر.
با قابلیت تشخیص چهره، می‌توان روی تصاویر ذخیره شده در فضای ابری شرکت‌هایی مانند اپل و گوگل تگ زد. این کار باعث می‌شود که دسته‌بندی، یافتن و اشتراک‌گذاری تصاویر به شکلی بسیار آسان‌تر صورت بگیرد. همین سیستم است که تگ کردن افراد مختلف در تصاویر فیسبوکی را نیز به شما پیشنهاد می‌دهد.
یکی از کاربردهای غافلگیرکننده تکنولوژی تشخیص چهره، امکان شناسایی اختلالات ژنتیک است. با تحلیل ویژگی‌های ظریف چهره، نرم‌افزار تشخیص چهره می‌تواند در برخی موارد به شناسایی جهش‌های ژنتیکی ناشی از سندروم‌ها مشخص بپردازد. این تکنولوژی ضمنا سریع‌تر و ارزان‌قیمت‌تر از تست‌های ژنتیک سنتی به حساب می‌آید.
مثل هر تکنولوژی دیگری، استفاده از تشخیص چهره می‌تواند معایب خاص خود را به همراه داشته باشد: معایبی نظیر از بین رفتن حریم شخصی، نقض آزادی‌های فردی، سرقت بالقوه اطلاعات و جرایم مشابه. ضمنا به خاطر نواقص موجود در این تکنولوژی، همواره احتمال خطا نیز وجود دارد.
تهدیدات احتمالی علیه حریم شخصی، یکی از بزرگ‌ترین معایب تکنولوژی تشخیص چهره است. هیچ کسی دوست ندارد که چهره‌اش ضبط و در دیتابیس‌های مختلف ثبت شود تا در آینده مورد استفاده قرار گیر. حریم شخصی آنقدر مقوله مهمی است که در برخی شهرها مانند سان‌فرانسیسکو و کمبریج، استفاده مراجع قانونی از تکنولوژی تشخیص چهره بلادرنگ ممنوع اعلام شده است. در این موارد، پلیس می‌تواند از ویدیوهای ضبط شده از طریق دیوایس‌های امنیت ویدیویی شخصی استفاده کند، اما مجاز به استفاده از نرم‌افزار تشخیص چهره به صورت زنده نیست.
استفاده همیشگی از تکنولوژی تشخیص چهره باعث می‌شود که مردم فکر کنند همواره در حال پایش و قضاوت شدن بابت رفتارهای خود هستند. از طرف دیگر، پلیس می‌تواند با استفاده از این تکنولوژی، به اسکن چهره تمام مردم در دیتابیس خود بپردازد تا مظنونین را شناسایی کند. و چنین کاری یعنی بدون هیچ دلیل واقعی، با شما مثل شخصی که مظنون به جرم و جنایت است رفتار شده.
در کشورهایی که آزادی فردی یا به شکلی محدود وجود دارد و یا اصلا وجود ندارد، استفاده از تشخیص چهره (Face Recognition) برای جاسوسی کردن از مردم و دستگیری آن‌هایی که دردسر درست می‌کنند، امری عادی به حساب می‌آید.
یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها راجع به دیتابیس‌هایی که شامل داده‌های مربوط به تشخیص چهره می‌روند اینست که احتمال وجود آسیب‌پذیری و امکان رخنه در آن‌ها بالاست. هکرها در گذشته نیز توانسته به دیتابیس‌های اسکن‌های چهره که توسط بانک‌ها، نیروهای پلیس و شرکت‌های دفاعی تهیه شده‌اند رخنه کنند.
قانون‌شکنان می‌توانند از تکنولوژی تشخیص چهره برای ترتیب دادن جرایم خود علیه قربانیان بی‌گناه استفاده کنند. آن‌ها می‌توانند اطلاعات شخصی افراد نظیر تصاویر و ویدیوهای به دست آمده از اسکن‌های چهره را جمع‌آوری کنند و دست به سرقت هویت بزنند. از طرف دیگر، با دسترسی به چنین اطلاعاتی، یک سارق می‌تواند یک حساب بانکی به نام شخص قربانی باز کند.
فراتر از دنیای کلاه‌برداری و جرایم مشابه، افراد بدطینت می‌توانند به تعقیب و آزار قربانیان از طریق تکنولوژی تشخیص چهره بپردازند. برای مثال با جستجوی معکوس تصاویر ثبت شده در یک مکان عمومی، می‌توان اطلاعاتی بیشتری راجع به قربانیان کسب کرد و آدرس مکان زندگی آن‌ها را نیز به دست آورد. ضمنا از آن جایی که جرایم تکنولوژی با سرعتی بالاتر از قانون حرکت می‌کنند، مردم ممکن است تبدیل به قربانی متدی شوند که هنوز به عنوان جرم در نظر گرفته نمی‌شود.
تشخیص چهره به هیچ وجه بی‌نقص نیست. برای مثال این تکنولوژی، مردان سفیدپوست را راحت‌تر از زنان یا اشخاص رنگین‌پوست شناسایی می‌کند. این تکنولوژی برای شناسایی سوژه‌ها، کاملا متکی بر الگوریتم است. این الگوریتم‌ها در شناسایی افراد سفیدپوست موفق‌تر عمل می‌کنند چون داده بیشتری از مردان سیاهپوست نسبت به زبان و افراد رنگین‌پوست دریافت کرده‌اید. بنابراین نوعی جهت‌گیری ناخواسته در الگوریتم شکل می‌گیرد.
نرم‌افزار تشخیص چهره ممکن است افرادی را به اشتباه به عنوان مجرم شناسایی کند و بنابراین به ناگاه شخصی بی‌گناه، به خاطر گناه ناکرده دستگیر می‌شود. درحالی که افراد سیاهپوست همین حالا همچنان با نژادپرستی دست و پنجه نرم می‌کنند، اشتباهات این چنینی می‌تواند به دودستگی‌های اجتماعی دامن بزند.
تنها الگوریتم نیست که به تشخیص چهره افراد می‌پردازد و فاکتورهای دیگری مانند زوایای دوربین، میزان نور و کیفیت ویدیو یا تصویر هم هنگام استفاده از این تکنولوژی وجود دارد. مجرمان خیلی ساده با پوشیدن لباس مبدل یا تغییر اندک ظاهر خود می‌توانند تکنولوژی تشخیص چهره را نیز به خطا بیندازند.
فناوری تشخیص چهره بر روی ابزارها و دستگاه های مختلفی نظیر کامپیوترها و گوشی‌های هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد و از آن می توان برای باز کردن قفل گوشی ها استفاده کرد. این فناوری روز به روز پیشرفت بیشتری حاصل می کند و نسبت به سایر ابزارهای سنجش بیومتریک از سرعت و دقت بیشتری برخوردار می باشد و همه این دلایل سبب محبوبیت آن نسبت به سایر ابزارهای بیومتریک شده است. به دلیل دقت بسیار بالای این فناوری، امروزه می توان آن را به عنوان قابل اطمینان ترین و ایمن ترین ابزار جهت شناسایی هویت کاربران معرفی نمود.
منبع: تکنوسان مگ
