قطعات معمار_بخش دوم

1. (طراح داخلی می داند)هر شی در فضا انرژی دارد.

2. قدرتمندانه و ایستا همچون تکه های بروتال...

3. پرده های ظریف، حسی زنانه و دلنشین به اندرونی داده است.

4. چگونه انسان در بستری که با نور ماه می آرامد شاعر نشود؟

5. تهی زیبا،تهی از هر چه دغدغه،زشت کاری و سوق دهنده انسان به حالت اولیه خویش است.

6. دست به قلم برده و از سفیدی استفاده کرد که گویا پیش از این در جهان نبود.

7. مدرن،پست مدرن و کلاسیک وجود ندارد.فضای زیستن و ساختمان وجود دارد.کدامیک یا را سامان داده ای؟

8. مخاطب در این فضا یا در این گذر چه بدست خواهد آورد؟

9. منظره ای به من داد و با خود گفتم در این زمان در این مکان،چه بیکران است هستی! و چه کوچک بودیم که پیش از این خود را بزرگ می پنداشتیم.

10.نور بسیار عظیم تر از سِحر است.

11.نور و سایه راز آمیزی را آغاز می کنند.

12.در نور چیزهای شگفت انگیزی وجود دارد.

13.خود را به نور بسپار تا تو را لمس کند.آنگاه خواهی دانست که چه می گویم.

14.ساده ی محض،راز است.

15.آوانگارد یعنی حتی جلوتر از فردا.

16.در باز می شود و شگفتی آغاز.

17.آدمی در نور و در تاریکی دو چیز متفاوت است.

18.این حجم ها،فرم ها،خط ها،نقطه ها هستند که واژه ها،عبارات،جمله،کتاب را می سازد.

19.بتن با سطح صاف و صیقلی اش، چگونه چنین ژرف می نماید این خاکستری اندوهگین؟

20.هر مکان وقت دارد.وقت شادی،وقت اتصال،وقت تنهایی،وقت عمیق،وقت گذر، وقت بی حوصلگی ،وقت زندگی...

21.صدای قدم افراد،صدای قرار دادن لیوان روی پیشخوان آشپزخانه،صدای بسته شدن در توالت،در ذهن معمار بزرگ شنیده می شود.