توانمندی های هر فرد نقش مهمی در ایفای نقش های شغلی و موفقیت در آن دارند. قبول نقش و مسوولیت بدون داشتن توانمندی های لازم یک اشتباه بزرگ است که می تواند تا پایان عمر کاری تاثیرش را روی فرد بگذارد بنابراین هیچگاه وارد کار یا وظیفه ای نشوید که در آن توانمندی ندارید.
یکبار یکی از دوستان خاطره ای را از یک فرد بازاری تعیف می کرد "با یک پیرمرد بازاری در حال صحبت بودم که او به من گفت یکی از اشتباهات شما جوانان این است که پایتان را بیشتر از گلیمتان دراز می کنید در پاسخ به او گفتم اگر جاه طلب و اهل چالش نباشیم که نمی توانیم پیشرفت کنیم در جواب من گفت شما باید گلیم تان را دراز کنید " شاید این خاطره مثال خوبی باشد برای کسانی که می خواهند نقش ها و وظایف بزرگتر و پرچالش تری داشته باشند بهترین راه این است که گلیم توانمندی هایتان را دراز کنید.
هر چقدر توانمندی های فنی و ارتباطی شما بیشتر باشد همان قدر خواهید توانست بر نقش هایی که به شما پیشنهاد می شود بله بگویید و پله به پله مسیر موفقیت را طی کنید.
قانون پیتر هم در این مورد می توان کمک کننده باشد این قانون می گوید گاهی اوقات در ترفیع شغلی به جای آنکه توانایی های فرد را برای موقعیت جدید در نظر بگیریم به توانمندی ها و دستاوردهای او در جایگاه قبلی نگاه کنیم و این ارتقا جایگاه تا زمانی ادامه می یابد که فرد به جایگاهی که شایسته است نیست می رسد.
به عنوان یک کارمند لازم است به درک نسبتا خوبی از قاعده پیتر برسیم و اگر موقعیت شغلی به ما پیشنهاد شد توانمندی ها و شایستگی های مورد نیاز آن را بشناسیم و در صورت دارا بودن آنها آن شغل را بپزیریم.
به یاد دارم زمانی که به عنوان یک کارآموز در یک مجموعه آموزشی کار می کردم به محض اتمام کارآموزی چون فرد توانمندی بودم به یک مرتبه کارها و وظایف مدیریت آموزش موسسه به من واگذار شد البته چون به چالش ها و تجربه های جدید علاقه داشتم آن را پذیرفتم ولی در واقعیت من مرد آن میدان نبودم و در نهایت مدیریت من با یک تجربه تلخ پایان یافت.
