انسان موجودی اجتماعی است و قطعا برای زندگی در اجتماع نیازمند ابراز احساسات خودش است.
افراد بخش زیادی از وقت خود را در محیط کار می گذرانند و صحبت کردن با همکاران معتمد می توان آنها را آرام کند تجربه نشان داده پرستارانی که در محیط کاری پرفشار و پرتنش کار می کنند با اشتراک گذاری مسائل شان در اتاق استراحت با سایر همکاران بهتر می توانند فشارهای روانی ناشی از سروکله زدن با بیماران را تحمل کنند، اما مرز باریکی در این میان وجود دارد و آن هم این است که درد و دل کردن تبدیل به غر زدن نشود بعضی ها به جای حل ریشه ای مشکلاتشان مدام پیش دیگر همکاران از شرایط بد غر می زنند و همین موضوع باعث می شود هر دو طرف احساس ناخوشایندی پیدا کنند.
دکتر آماندا رز استاد روانشناسی دانشگاه میسوری کلمبیا معتقد است درد و دل کردن و بازگویی احساسات منفی در بین زنان موجب ایجاد رابطه دوستی و تحکیم آن می شود اما از طرفی دیگر باعث ایجاد اضطراب و افسردگری در دو طرف می گردد.
نکته مهم این است در هنگام بروز مشکلات به کسانی مراجعه کنیم که توانایی ارائه راه حل و انگیزه حرکت به سمت حل مساله را به ما بدهند گاهی اوقات مطرح کردن مسائل با گروه حمایتی درجه اول (مادر، پدر و اقوام درجه یک) نه تنها کمکی به ما نمی کند بلکه موجب تشویش ذهن آنها می شود.
نگارش این پست ادامه دارد .............
