توی این مطلب اول خیلی مختصر یه سری نکات رو درباره داشتن یه پروفایل خوب میگم. بعدش هم درباره فعالیتهایی که می تونن منجر به بهتر دیده شدن ما بشن. با من تا انتهای این متن همراه باشید تا هم بگم که چیکار کنیم که آدمها هی به ما درخواست کانکت شدن بدن، و هم بهتون یه نکته خفن درباره اون چیزی که توی تصویر زیر می بینید بگم:
چه صفحه ای توجه آدمها رو جلب می کنه؟ صفحه ای که هرکس اومد توش با صرف کردن یکی دو دقیقه از زمانش، بتونه بفهمه ما کی هستیم، چه تخصصی داریم، چه تجربه ای داریم، و از پس چه کارهایی می تونیم بر بیایم. برای اینکه صفحه ما به این نقطه برسه، باید چند مورد رو رعایت کنیم.
لینکدین شبکه اجتماعی متخصص هاست دیگه. باید بگیم تخصصمون چیه. چیا بلدیم و چیکارا می تونیم بکنیم. باید یه لیست کامل اما مختصر از مهارتهامون درست کنیم و اونجا بذاریم. از ابزارهایی که بلدیم تا موضوعاتی که توشون تخصص داریم. اما اینجا یه نکته مهم هست: نباید هرچیزی رو هم اینجا آورد. فقط چیزهایی رو باید بنویسیم که در راستای اون هدفی ان که برای خودمون داریم. مثلا من که می خوام به عنوان یه دانشمند داده کار کنم، اگر 10 سال پیش 4 تا تصویر با فتوشاپ ویرایش کردم، زیاد معقول نیست که فتوشاپ رو توی مهارتهام بیارم.
و یه ترفند خیلی باحال: توی لینکدین می تونید مشخص کنید کدوم مهارتها بالاتر از بقیه نمایش داده بشن. ولی فقط سه مورد. اونهایی رو اینجا قرار میدیم که بهتر از الباقی مهارتها بتونن ما رو معرفی کنن. مثلا برای من این شکلیه:
که البته هر از گاهی هم یه مهارت دیگه میاد بالا و یکی از اینا می ره پایین. یه نکته مهم اینجا اینه که اصلا درگیر گرفتن اندورز(!) نشیم. این مهر تاییدهایی که دیگران به ما میدن، ارزش چندانی ندارن.
توی قسمت مربوط به دانشگاه، پیشنهاد من اینه که حداقلها بنویسید حتما. اسم دانشگاه و رشته کفایت می کنه. اگر موضوع پایان نامه تون هم‌راستا با مسیر شغلیتونه، اون رو هم می تونید اضافه کنید. لیست کردن درسهایی که گذروندین برای دنیای صنعت اهمیت تاثیری نداره.
اگر دوره خاصی گذروندید و مدرکش رو دارید، اون رو توی قسمت مخصوص خودش می تونید بذارید. توی تاثیر این مدارک هم خیلی شک و شبهه هست، اما گذاشتن مدارک معتبر، اگر توش زیاده روی نکنید، ضرری نداره.
اینجا میشه گفت مهم ترین قسمت پروفایل ماست. لیست کردن همه شرکت هایی که توشون کار کردیم، به همراه عنوان های پر زرق و برق لطف چندانی نداره. اینجا باید از عمقِ تجربه مون به دیگران بگیم. با هر عنوانِ شغلی که مشغول به کاریم، یه سری مسئولیت داریم که باید انجام بدیم. نوشتن از این مسئولیت ها، و در صورت امکان قرار دادن یه نمونه کار، خیلی می تونه موثر باشه برای ربودن دل کارفرمای بعدیمون.
مثلا عنوان دیتا ساینتیست خیلی عنوان وسیعیه. دو تا آدم با این عنوان می تونن توی شرکتهای مختلف مشغول کار باشن، و مسئولیت ها و تجربه هاشون کاملا متفاوت باشه. پس باید از جزئیات تجربه مون بنویسیم تا دیگران بتونن درک بهتری از اینکه ما کی هستیم و چیکار می تونیم انجام بدیم به دست بیارن.
الان می تونید ایراد بگیرید از اینکه آخرین عنوان شغلی من توضیحات نداره. و خب راست هم میگید. باید سر فرصت این رو هم کامل کنم. اما فعلا منتظرم یه مقدار جا بیفتم توی شرکت جدید :)
اینجا فرصت اینو داریم که یه معرفی مختصر از خودمون ارائه بدیم. این قسمت اگر خیلی کوتاه باشه، مثلا در حد 3 جمله، چندان تاثیری نمیذاره. اگر هم خیلی طولانی باشه، مثلا در حد سه چهار پاراگراف بلند، حوصله خواننده رو سر می بره. پس چه کنیم؟ توی یکی دو پاراگراف نه چندان طولانی، یه معرفی مختصر از خودمون، تجربه هامون، تحصیلاتمون، و مهارتهامون بنویسیم. این کمابیش خلاصه همه اون چیزاییه که تا اینجای این پست خوندیم.
اینجا خیلی مهمه. خیلی بیشتر از اینکه فکرشو بکنید. یه نگاهی بندازیم به بالای صفحه من:
از عکس مناسب و نوشتن درست اسم و اسم شرکتی که توش مشغولیم اگر بگذریم، یه نکته خیلی مهمممم هست اینجا: اون یه خطی که زیر اسم میاد. اینجا میشه خیلی چیزها نوشت. اما ترجیح من اینه که تخصصهای اصلیم، یا به عبارتی عنوان اون موقعیتهای شغلی که می تونم به عهده بگیرم رو بنویسم. حالا چرا؟
قضیه اینه که وقتی که یک شخص توی لینکدین دنبال متخصص می گرده، میاد و توی نوار جستجوی لینکدین، یه عنوان شغلی رو می نویسه. برای اینکه توی لیستی که اون شخص ظاهر بشیم، این قسمت از پروفایل خیلی تاثیر داره. درواقع کلمات کلیدی ای که ما اینجا می نویسیم، باعث میشن توی نتیجه جستجوی کارفرما ظاهر بشیم. البته این تنها موردِ موثر نیست، ولی جزو مهم ترینهاست.
من سه مورد نوشتم اما میشه بیشتر هم نوشت. فقط نباید گندشو دربیاریم که صفحه رو زشت کنه.
تا اینجای این مطلب درباره ساختن یه پروفایل خوب بود. حالا بریم ببینیم چطوری میشه آدمها رو بکشیم سمت این پروفایل.
برای اینکه پروفایل ما بره توی تیررس آدمها و بتونه جلب توجه کنه، باید توی لینکدین فعال باشیم. لینکدین یه شبکه اجتماعیه و خب فعالیت اصلی توی این شبکه اجتماعی، تعامل داشتن با آدمهای دیگه ست. توی ادامه این مطلب می خوام یه سری راه (از خیلی ساااااده بگیر تا یه کوچولو زمانبر) رو بهتون نشون بدم که باعث میشن آدمهای بیشتری صفحه ت رو ببینن.
در نهایت هرچی آدمهای بیشتری ببیننت، احتمال اینکه یکی از اون آدمها مسئول جذب یه شرکت یا کارفرمای دنبال نیرو باشه، بیشتر میشه. بعد از اینکه توجهشون جلب شد، پروفایلت میاد و بهشون نشون میده که چقدر مناسب نیاز اونهایی و بعد هم اگر تواناییهات با چیزهایی که اونا دنبالشن سازگار باشه، دعوت میشی به مصاحبه و همکاری.
این قدم ساده س و احتمالا تا الان انجامش دادی. دونه دونه اسم آدمهایی که می شناسی رو جستجو کن و باهاشون کانکت شو. از دوستها و هم دانشگاهیا میشه شروع کرد و بعدش هم همکارها و بعد آدمهایی که دورادور میشناسیم و بعد هم دیگه کم کم قلقش دستت میاد.
لازم نیست همین اول کار هزار و هشتصد نفر رو جور کنی. کم کم زیاد میشه خودش. اگر مواردی که بالاتر نوشته شد و مواردی که از این به بعد میاد رو رعایت کنی :)
آدمها توی لینکدین از تجربه هاشون و دغدغه هاشون می نویسن. تو هم یه آدمی با عقاید و سلایق خودت. اول از همه بخون نوشته های دیگران رو. اگر چیزی بود که باهاش موافقی و دوست داری بیشتر دیده بشه، لایکش کن. اگر حرفی به ذهنت می رسه، کامنتش کن. اینجوری در معرض دید آدمهای دیگه قرار میگیری. اصلا احتمالش کم نیست که همون آدمی که براش کامنت گذاشتی، همکار آینده ت باشه.
توی صفحه اصلی لینکدین لابلای مطالبی که آدمها به اشتراک گذاشتن، احتمالا پستهای آدمهایی رو ببینی که در جستجوی شغلن، درست مثل خودت. به این آدمها کمک کن. چطوری؟ ساده ترین راهش اینه که مطلبش رو لایک کنی و یه کامنت دلگرم کننده بذاری. با اینکار هم اون شخص اندکی حس بهتر میگیره، هم پستش رو (دقیقا به خاطر لایک و کامنت تو) آدمهای بیشتری می بینن. در قدم بعد، اگر دیدی اون شخص دنبال موقعیت شغلی در حوزه ایه که یکی از آشناهای تو توش دنبال نیرو می گرده، میتونی این دو نفر رو به هم لینک کنی. لازم هم نیست کار سخت بکنی. در قدم اول تگ کردن لینکدین اون شخصِ دنبالِ نیرو زیر پست شخص جویای کار کافیه.
نوشتن توی لینکدین خیلی جوابه. نوشتن از هر موضوعی که برات دغدغه س و جذابه، خوبه. اما اگر این چیزهایی که می نویسی در زمینه همون حوزه ای باشن که توش دنبال کار می گردی، خیلی عالی میشه. اگر داری دنبال موقعیت شغلی دانشمند داده می گردی، می تونی نظرت رو درباره اون دوره آموزشی که توش شرکت کردی بنویسی. اگر می خوای به عنوان متخصص سئو شغل پیدا کنی، می تونی از تجربیات اخیرت بنویسی. یا کلا هرچیزی که به نظر خودت ایده جذابیه.
هر کدوم از کارهایی که لیست کردم، به تنهایی و صرفا با یه بار انجام دادن، جادویی نمی کنن. شاید حتی بی اثر و بی فایده به نظر بیان. ولی نکته اصلی اینجاست: استمرار مهمه.
پروفایل لینکدین ما باید آپدیت باشه. لازم نیست هرشب آپدیتش کنیم، ولی ماهی یه بار که خیلی راحته. مهارتهای جدیدی که کسب میکنیم، دوره ای که می گذرونیم، تجربه جدیدی که توی شغل فعلی داریم، همه اینها رو میشه مستمر اضافه کرد به پروفایل و بهتر و بهترش کرد.
از طرف دیگه، فعالیت و تعامل ما با آدمهای دیگه هم باید به صورت مستمر باشه. توی یک شب 83 تا کامنت گذاشتن و لایک کردن زیاد سودی نداره. استمرار فعالیت باعث میشه که ما همیشه جلوی چشم کانکشنهامون و توی ذهنشون باشیم و وقتی که نیاز به آدمی مشابه ما داشتن، اولین کسی که توی ذهنشون میاد ما باشیم.
در نهایت امیدوارم اینکارها که برای من تجربه های خوبی رقم زدن، برای شما هم نتیجه خوبی به بار بیارن. اگر شما هم تجربه ای در این زمینه دارید، خوشحال میشم با من و بقیه کسایی که این مطلب رو می بینن، به اشتراک بذارید. میتونید توی لینکدین هم منو پیدا کنید و بیاید کانکت بشیم :) با این لینک: Reza Keshavarz
من رضا کشاورز، یه تحلیلگر داده و مدرس علم داده م. اگر دوست داشتید مطالب دیگه ای رو که در زمینه دیتا ساینس و هوش مصنوعی می نویسم بخونید، کافیه من رو اینجا توی ویرگول دنبال کنید، یا بیاید توی لینکدین کانکت بشیم. اونجا هم لینک مطالبی که می نویسم رو میذارم. با لایک کردن و فرستادن این مطلب به کسایی که فکر می کنین بهش نیاز دارن، هم من و هم اونها رو می تونید خوشحال کنید :)
