به نام ایزد مهربان مهرورز
ستودن، ویژه اوست.
همو که مهربان است و مهرورز
همو که فرمانروای روزی است که کیش و آیین، به طور کامل پیاده و اجرا میشود.
البته نقض نمیشود که فرمانده سایر ایام نیز هست. اثبات شیئ نفی ما عدا نمیکند.
بقیه ایام را هم، خودش مالک و فرمانرواست. خواه به طور مستقیم و خواه به نحوی غیر مستقیم و توسط فرشتگان و پیامیران و منصوبین از نزد خودش...
نمیدانم که راست میگوییم یا دروغ؟!؛ ولی علی القاعده، رسم نمکدان نشکستن این است که همیشه و به نحوی هموار و راحت و صادقانه و از نای وجود و با همه جوارح و کالبدمان بگوییم:
تنها تو را میپرستیم و تنها از تو کمک می جوییم... تنها برگرد تو می گردیم و تنها تو را لایق مددجستن می دانیم.
ای خدای هدایتگر؛ ما را، یعنی جمع ما را و همه اعضاء و جوارح و وجود و روح و روان ما را به راه استوار و پابرجا و ماندگار، راهنمون ساز!
خدایا؛ ما را به راه کسانی راهنمایی و هدایت کن که همواره عزیز دردانه تو بوده اند و همیشه نازپروری شان میکرده ای...
خدایا؛ گرچه شاید مستوجب قهر تو باشیم، ولی تو از روی کرم و لطف و احسانت، ما را به راه کسانی که به آنها غضب کرده ای و نیز به راه گمشدگان و گمگشتگان عالم، سوق نده...
اقتباس از ترجمه قرآن رضا محمدی تبار
