این متنی که میخوام بنویسم اصلا هیچ‌ربطی به کتاب تئوری انتخاب ویلیام گلسر نداره.
گلسر تو کتابش از انتخاب ما بین افسرده بودن و هیچ کاری نکردن و یا اینکه در حین افسرگی انتخاب کنیم که چطوری حالمونو خوب کنیم صحبت میکنه (توصیه میکنم اگر نخوندین مطالعه کنین)
من موضوع صحبتم انتخاب هایی هست که در زندگی انجام میدیم.
همیشه موضوعی که ذهن آدما رو درگیر میکنه اینه که اگه سرنوشت من از قبل تعیین شدست، پس نتیجه انتخاب های من چی میشه؟!
اگه انتخاب های من تاثیری در سرنوشتم ندارن، پس تکلیف اراده آزاد چی میشه؟!
مگه ما به عنوان انسان و اشرف مخلوقات به خودمون نمیبالیم که قدرت فکر و انتخاب داریم؟!
پس نتیجه تصمیماتمون چی؟!
خوشحال میشم شما نظرتون رو در این باره کامنت کنین؟!
نظر شخصی خودم:
منم مثل همه آدم ها خیلی درگیر این موضوع بودم و در کتاب های فلاسفه یونانی دربارش سرچ کردم.
جوابی که الان میتونم بهش بدم اینه که هر کدوم از انتخاب های ما، جهان متفاوتی رو در آینده برامون رقم میزنه.
طبق نظریه اثر پروانه ای: تک تک انتخاب هامون حتی کوچکترین و ناچیزترین انتخاب ها سلسله اتفاقاتی رو رقم میزنن که در آینده نتیجه های شگفت انگیزی رو برامون به ارمغان میاره.
خب این رو تا همینجا نگه دارین،
از این نظریه که بگذریم، طبق نظریه جهان های موازی ما بی نهایت زندگی و سرنوشت میتونیم در بی نهایت جهان موازی که ممکنه در اون زندگی کنیم یا قبلا زندگی کرده باشیم داشته باشیم.
نمیدونم تا چقدر این تئوری رو درک میکنیم، چون هرچقدر سنمون بالاتر میره و نتیجه انتخاب های بیشتری رو به چشممون میبینیم،درکمون از این تئوری بیشتر میشه(لا اقل برای من که اینطوری بوده)
حالا قبل از این که بخوام جمع بندی کنم،
پایه موضوع سومی رو میخوام وسط بکشم که خیلی از فیلسوفان از جمله نیچه بهش اعتقاد داشتن:
«جهان تا ابد تکرار»
طبق این طرز فکر ما بی نهایت بار در بی نهایت جهان به زندگی ادامه میدیم، ولی با شروع دنیای جدید هیچ چیزی از زندگی قبلیمون به خاطر نداریم.
من آدم مذهبی نیستم ولی در کتاب قرآن هم در این مورد صحبت شده و به عالم «ذر »معروفه.
در قرآن آمده که همه انسان ها قبل از این که به دنیا بیان یکبار در عالم «ذر » زندگی میکنن.
(اتفاقا بعد از خواندن این موضوع بود که به این فکر افتادم پس اراده و تصمیمات ما چی میشه اگه از قبل همه چیز مشخصه)
خب، پس با همه این صحبت ها بیاین اینطوری به موضوع نگاه کنیم و به یک جمع بندی نسبی درمورد سرنوشت برسیم:
«ما بی نهایت بار در بی نهایت دنیای موازی قبلا زندگی کردیم، در دنیایی موزیسین بودیم، در دنیایی عکاس،در دنیایی ورزشکار، در دنیایی نویسنده و…. (برای همینه که میگن استعداد ذاتی بچه رو پیدا کنین)
تمام اتفاق ها و شرایط زندگی رو ما قبلا یکبار زندگی کردیم،(شاید یکی از دلایلی که دژاوو ها اتفاق میافتن همین باشه)
ما درواقع وقتی به این دنیا پا میذاریم، داریم با تک تک انتخاب هامون تعیین میکنیم که کدوم دنیارو برای زندگی در آینده انتخاب میکنیم.
تک تک انتخاب های ما تعیین میکنن که در ۵ سال آینده یا ۱۰ سال آینده قراره تو کدوم دنیا، در کدوم کلونی، با چه اشخاصی و با چه سرنوشتی زندگی کنیم.
حتی اگر بی نهایت زندگی از قبل تعیین شده برای ما وجود داشته باشه، این ماییم که تعیین میکنیم کدوم دنیا رو انتخاب کنیم.
یاد فیلم تنت از نولان افتادم.
اونجایی که شخصیت اصلی داره درباره آنتروپی معکوس شده اطلاعات میگیره و طرف بهش میگه دستت رو نگه دار و فکر کن از قبل گلوله رو انداختی، گلوله خودش بر میگرده به دستت. (این اتفاق میافته)
و بعد شخصیت میپرسه اگه واقعا از قبل ننداخته بودمش، پس تکلیف اراده آزاد چی میشه؟!
خانمه میگه: خب اگه دستت رو به نشونه گرفتن گلوله نگه نمیداشتی گلوله هم هیچوقت به دستت بر نمیگشت.
درواقع این ما و انتخاب هامون هستیم که تعیین میکنیم چه زمانی، کجا و با کی باشیم و تو کدوم دنیا قدم بزاریم
