به نظرم دژاوو ها میتونن ارادی شکل بگیرن.
شاید حتی این خود ماییم که انتخاب میکنیم کجای زندگیمون پوینت بذاریم و همیشه بهش ارجا کنیم.
اوایل یکسری اتفاقات برام می افتاد که حس میکردم آشناست و درجایی قبلا اتفاق افتاده.
جدیدا سعی میکنم یک لحظات خاصی رو برای خودم توسط عکس و موزیک و اسکرین شات ثبت کنم که در آینده با همه جزئیات اون لحظات رو به خاطر بسپرم.
الان داشتم به این فکر میکردم نکنه همون لحظه های قبلی هم اتفاقاتی بودن که من در زندگی گذشتم پوینت گذاری کرده بودم تا وقتی بهش رسیدم یادم بیاد!!!!!
اگه این نظریم درست باشه، بقیه زندگیم رو با علم به این که این خود منم که تعیین میکنم تو زندگی بعدیم کدوم لحظات یادم بیاد، چقدرمیتونه شگفت انگیز باشه.
هم لحظات تلخ، هم لحظات شیرین. همشون برام جذابن.
چون قراره تا بی نهایت بار همین لحظه هارو دوباره و دوباره زندگی کنم.
مثال میزنم، وقتی شما میخوای یه لحظه بخصوص رو ثبت کنی چیکار میکنی؟!
عکس یک راهشه، مرحله بعدی فیلمه، که با صدا و تصویر متحرک همراهه و یادآوری بیشتری برای خاطرات داره.
حالا فکر کن هدفت از ثبت لحظات،ثبت در خاطره بلند مدتت باشه. حتی اونقدر عمیق در ذهنت هک بشه که حتی تو زندگی پس از مرگت هم اون خاطرات رو بیاد بیاری.
اگه این لحظه همراه با یک عکس بخصوص، تاریخ، صدا( میتونه موزیکی که اون لحظه گوش میکردی)، بو(عطری که اون لحظه به مشامت میخورده) باشه،
اون لحظه جاودان میشه?
