✳️ تراژدی چیست؟
تراژدی (terazedi)، نوعی نوشته یا نمایشی است که موضوعی غم‌انگیز دارد و غالباً بدبختی‌ها، شکنجه‌های جسمی و روحی و خیانت را نشان می‌دهد، تراژدی ریشه در آداب مذهبی یونان باستان دارد و به وسیله تسپیسِ ایکاریایی معرفی شد و نام خود را از تروگوس یعنی بز، و اویدیا یعنی سرود گرفته‌است. تراژدی بر عکس کمدی نزاع بین خدا و یا شاهان و شاهزادگان است. تم چیره در این طور نمایشی تقدیر و ناتوانی انسان در برابر ارادهٔ خدایان است؛ پایان تراژدی کلاسیک به مرگ قهرمان یا پایان ناخوشایند دیگری پایان می پذیرد.
🔹و به زبان ساده‌تر و عامیانه تراژدی واقعه‌ای است که پایانش پیشامد دشوار و حادثه غمباری اتفاق می‌افتد🔹
✳️ پیدایش و تاریخچه تراژدی:
تراژدی نخست به وسیلۀ مردم یونان و پس از حماسه‌سرایی و اشعار غنایی به وجود آمد. اصولاً تراژدی از مراسم مذهبی دیونیسوس ناشی گشت؛ زیرا نیایش و پرستش خدا در این مذهب چنان بود که مطالب و شیوه‌های تازه و جالبی در اشعار غنایی وارد می‌شد که از آن جمله: ستایش و تهییج احساسات و تناوب در ناله‌ها و آوازهای سرورانگیز است؛ مانور و زوم تراژدی از اول شروعش روی مسائل عشقی و جنگی بوده است که بیشتر دارای نتایج دردناکی میشود، و در چنین همایش‌هایی صحنه های داستان به صورتی طراحی می شود که انعکاس بدبختی ها و رنج های آن روح خواننده را به شدت منقلب سازد.
✳️ اجزای تراژدی:
🔸افسانه مضمون / میتوس (هسته داستان یا پلات/ طرح - ترتیب اتفاقات و اعمال)
🔸سیرت / اتوس (شخصیت قهرمان یا کاراکتر)
🔸گفتار / لکسیس ( کلام یا اثر کلام در تراژدی)
🔸اندیشه / دیانویا ( حرف یا نتایج اعمال قهرمان)
🔸منظر نمایش / اوپسیس (صحنه و دکور صحنه)
🔸آواز / ملوس ( آواز کر یا دسته‌جمعی)
اگر برای تراژدی بخواهیم معادلی امروزی در نظر بگیریم، نه واژه‌ی تئاتر یا نمایش، بلکه واژه‌ی اپرا مناسب ترین واژه است. زیرا گردآورنده‌ی هنرهای گوناگونی چون آواز - رقص - نمایش و شعر است.
✳️ ویژگی بارز تراژدی:
یکی از مختصات تراژدی این است که مانند حماسه‌ها همیشه همراه با پیش‌گویی و پیش‌بینی است،به عنوان مثال در داستان رستم و اسفندیار پیش‌گویی بر عهدۀ جاماسب است و اوست که مرگ اسفندیار را به دست رستم پیش‌گویی می‌کند.
بخواند آن زمان شاه جاماسب را 🔹🔹🔹 همان فال گویان لهراسب را
