سبک ها و مکاتب ( ژانرها) تئاتر تاریخی

تئاتر تاریخی چیست؟!

شاید در ساده ترین توضیح به توان گفت که به نمایش هایی گفته می‌شود که مضمون و محوریت‌ش واقعه یا اشخاص تاریخی بودن ،این نمایش ها در قرن ۱۵ و ۱۶ انگلستان در دوران رنسانس پدید آمد.نمایش تاریخی در دوران الیزابتن به دست شکسپیر بسیار شهرت یافت.

تئاتر انگلستان در دوره "رنسانس" به "تئاتر الیزابتن" شهرت دارد.در دوره الیزابتن گروه های نمایشی مهمی چون "لرد چمبرلین" است.تماشاخانه های "گلوب" و "فورچون" مربوط به دوره الیزابتن هستند.پلان تماشاخانه های این دوره صحنه سه سویه است.تماشاخانه گلوب مشهورترین تماشاخانه عصر "الیزابت" است.

صحنه هلالی(سه سویه) : این نوع صحنه از سه طرف دید دارد و تماشاچی از سه طرف صحنه مینشیند یادگاری از دوران الیزابتن انگلستان است.

نمایشنامه نویسان برجسته سبک تاریخی

کریستوفررمالر.کریستوفر مارلو نمایشنامه نویس انگلیسی (1594_1564 م) و از هم عصران شکسپیر بود.

در دانشگاه کمبریج تحصیلات خود را به پایان رساند، در نمایشنامه نویسی نوآور و خلاق بود و چه بسا اگر عمری طولانی تر داشت (مارلو کمتر از 30 سال زندگی کرد) آثاری خلق می کرد که در نوع خود بسیار جالب و ارزشمند بود.

آثار مارلو عبارتند از:

تیمور لنگ: که در آن ماجرای کشورگشایی های تیمور لنگ گورکانی را بازگو می کند.

و آخرین اثر مارلو نمایشنامه ی ادوارد دوم، که اثری تاریخی است.

ویلیام شکسپیر.

ویلیام شکسپیر(قرن 16و 17م): مشهورترین نمایش نامه نویس دوران رنسانس است. شکسپیر، وحدت های سه گانه ارسطویی را نادیده گرفت.آثارش را با الهام از "سنه کا" در پنج پرده خلق کرد.در آثار شکسپیر وجود شخصیت محرم راز،تگ گویی،صحنه قتل و خشونت وجود دارد که به تراژدی های رومی شباهت دارد.

در نمایشنامه های تاریخی به خوبی مهارت او را در به کار گرفتن مسائل تاریخی برای صحنه شاهد هستیم؛ مانند:

هانری پنجم، ریچارد سوم، ژولیوس سزار، کریولانوس، هانری ششم، ریچارد دوم و هانری چهارم.

باید در تئاتر تاریخی:

نمایش نامه باید در مورد یک اتفاق یا اشخاص تاریخی باشد