تا حالا شده یه محتوایی بسازی که خودت باهاش حال نکردی ولی چون مخاطبا دوست داشتن، ادامه دادی؟ این همون دام Audience Capture هستش.
فرآیندی که طی اون، فرد (یا برند) کمکم کنترل روی سبک و محتوای خودش رو از دست میده و ناخودآگاه شروع میکنه مطابق انتظار مخاطبها رفتار کردن.
مثال ساده از یوتیوبرها، اینفلوئنسرها یا حتی برندهایی که از مسیر اولیهشون منحرف شدن.
در دنیای UX، یکی از اصول کلیدی اینه که به کاربران گوش بدیم؛ نیازهاشون رو بفهمیم، رفتارهاشون رو تحلیل کنیم و تجربهای خلق کنیم که باهاش ارتباط بگیرن. اما همین اصل میتونه به یه دام تبدیل بشه: جایی که طراح یا تولیدکننده محتوا بیش از حد به دنبال رضایت مخاطب میره و هویت خودش رو از دست میده.
اینجاست که باید یه تفاوت ظریف رو درک کنیم:
و اما UX واقعی یعنی احترام به کاربر، نه بندگی در برابرش. اگر میخوای طراحی تاثیرگذار باشی، باید مرز بین احترام و وابستگی رو بشناسی.
اگه تو هم تجربه Audience Capture داشتی، یا حس کردی یه جایی محتوات از دستت در رفته، برام بنویس.
این یه گفتوگوئه، نه سخنرانی.
