بیوگرافی مختصر:
محمد رضا "شهرام " هستم در سال 1373 در یک خانواده مُتدین و متوسط در منطقه "شاهراه "ولسوالی حصه دوم بهسود چشم به جهان هستی باز کرده ام.
در سال 1383 در سن 10سالگی جهت فراگیری علم و دانش شامل مکتب لیسه عالی عبدالرحیم شهید شهر کابل گردیده ام.
دوران ابتدائیه و لیسه را در مکتب عبدالرحیم شهید به درجه عالی به پایان رسانده ام.
چون بیشتر به کار های رسانه ای و هنر خوشنویسی علاقه داشتم در کنار درس مکتب در سال 1389 در یکی از مراکز آموزشی در شهر کابل هنر خوشنویسی را فرا گرفتم.
و در سال 1391 خودم در یکی از مراکز آموزشی در کابل به صفت آموزگار مصروف تدریس خوشنویسی شدم و با تشویق دوستان و همکاران برای اولین بار در همین سال به جشنواره بین المللی "فجر" کشور های اسلامی که در کشور ایران برگزار شد به گونه آنلاین اشتراک کردم و برنده مقام سوم این جشنواره شناخته شدم.
سال بعد در جشنواره هنر های تجسمی بین المللی پارا آرت ژاپن که در شهر توکیو برگزار میشد نیز اشتراک کردم ولی متاسفانه راه نیافتم.
در سال 1392 با سپری نمودن امتحان عمومی کانکور با اخذ 265 نمره در رشته تجهیزات برق انستیتوت اتومیخانی کابل راه پیدا کردم.
با آنکه علاقه ی وافر به ژورنالیزم داشتم، اما بخاطر زمینه های شغلی و پیشنهاد دوستان و خانواده این رشته را ادامه دادم.
و در سال 1394 از انستیتوت نامبرده فارغ گردیده ام چون فیصدی نمرات بنده بالای 80 فیصد بود بازهم به دانشگاه خصوصی باختر جهت ادامه تحصیل معرفی شدم، ولی بنا به دلیل وضعیت اقتصادی نامناسب نتوانستم تحصیل خود را ادامه دهم .
چون وضعیت اقتصادی مناسبی نداشتیم و مصروف کار برق ساختمانی شدم و در کنار کارگری ، با دوستان رسانه ای همکاری های نیز داشتم مدتی در هیپ هاپ پرودکشن در بخش تخنیکی همکاری کردم.
تا آنکه با دوستان اجتماعی و فعال رسانه ای و نویسنده های چیره دست آشنا شدم.
در کنار این دوستان رسانه ای برعلاوه مسئولیت در مرکز هنرهای معاصر افغانستان و نهاد مطرح، در رسانه های چاپی با گروه از خبرنگاران آزاد نیز فعالیت را آغاز کردم. که هرزگاهی مطالبم در قالب طنز از طریق خبرگزاری دید و مجله هیواد نشر شده است.
و از مدتی به این طرف فعالیت های من با گروه خبرنگاران آزاد افغانستان در شبکه های مجازی در قسمت نقد نویسی و طنز پردازی بیشتر شد که با موجی از مخالفت دوستان و بخصوص در دوره جمهوریت به مخالفت ها و اخطاریه های نامزد وکیلان مجلس نماینده گان روبرو شده بودم.
و بعد از سقوط کابل به دست طالبان دیگر به فعالیت های اجتماعی و فضایی مجازی ادامه ندادم و نقطه پایان گذاشتم به تمام فعالیت هایم در قسمت طنز، زیرا دیگر احساس امنیت نمیکردم و از سوی هم آزادی بیان کاملا از مردم سلب شده بود. اُمیداورم روزی دوباره شاهد آغاز فعالیت های خود در رسانه ها باشم.
ومن الله توفیق
۱۴۰۱/۴/۴
