متروی تهران از معدود جاهایی‌ه که هرچقدر شلوغ‌تر و پرمتقاضی‌تر می‌شه، تعداد و قیمت تبلیغاتش کم‌تر می‌شه.
تبلیغات مترو مثل هر تبلیغات محیطی دیگه‌ای، برای گرفتنش دردسر زیادی وجود داره. از تعامل با آژانس‌های تبلیغاتی بگیر تا مافیاها و ارشاد و ...
اما اگه در نهایت خروجی خوبی داشت، برندهای بزرگ این دردسرها رو به جون می‌خریدن و مثل دردسرهایی که برای گرفتن بیلبورد تحمل می‌کنن، این رو هم تحمل می‌کردن.
اما چرا خروجی خوبی نداره؟
خروجی تبلیغات، صرفاً وابسته به تعداد افرادی که تبلیغ رو می‌بینن نیست؛ به کیفیت افراد هم بستگی داره. مترو هر روز شلوغ و شلوغ‌تر می‌شه و قطار جدیدی هم اضافه نمی‌شه. این موضوع باعث می‌شه افرادی که به دنبال رفاه بیشتری در تردد هستن و توانایی مالی هم دارن، با مترو تردد نکنن (با تاکسی یا وسیله شخصی تردد کنن). در نتیجه کیفیت کاربران مترو هر روز کم و کم‌تر می‌شه و به زبون ساده، اونایی که پول تو دست‌وبال‌شون هست دیگه با مترو رفت‌وآمد نمی‌کنن. پس تبلیغات برای کسایی نمایش داده می‌شه که توانایی خرید از تبلیغ‌کننده رو ندارن!
این موضوع در بلند مدت باعث می‌شه که پرفورمنس تبلیغات مترو کم بشه و برندها دیگه به سراغش نیان.
