چرا برنامه نویسی رو بیشتر از علوم انسانی (مثل جامعه شناسی، روانشناسی و...) دوست دارم؟ (بعنوان کسی که حدود 9 سال علوم انسانی خونده عرض میکنم)
در دنیایی که ما میشناسیم، اصولا هر اتفاقی نتیجه منطقی یه اتفاق دیگه‌ست و رابطه علی و معلولی به شکل محکمی بین اتفاقات برقراره.
اما مهمتر از اون، اینه که در برنامه نویسی این رابطه علت و معلولی، قابل ردیابی، پیگیری و مستند سازیه. یعنی شما به راحتی و با کمی جستجو، میتونید دلیل یه باگ یا یه فیچر یا یه اتفاق توی برنامه‌تون رو بفهمید.
هر چیزی، نتیجه منطقی یک چیز دیگه‌ست و با دنبال کردن سرنخ ها، میتونید به اون علت برسید و رابطه ها رو کشف کنید، حتی اگر این منطق برامون عجیب باشه.
مثلا اگه توی جاوااسکریپت، 1 رو با 1 جمع میکنیم (1 + "1") و 11 رو بهمون میده، میدونیم که این عدد، نتیجه منطقی چیزیه به اسم Type Coercion که اون هم به دلیلی داره استفاده میشه! (حالا هر چقدر هم که برامون عجیب، احمقانه یا خنده دار باشه! مهم نیست)
خیلی راحت میشه نخ ها رو به هم وصل کرد، تیکه های پازل رو کنار هم گذاشت، و در نهایت به یه تصویر کلی نسبتا دقیق رسید!
اما در عین حال، این موضوع توی علوم انسانی چندان مشخص نیست. علت ها و معلول ها مستندسازی نشدن، در اکثر موارد قابل دسترسی و شناسایی نیستن، و در اکثر موارد، نمیشه گفت که A، علت اصلی و اساسی B به حساب میاد!
به خاطر همینه که آزمایش و استفاده از روش علمی در علوم انسانی خیلی سخت تره. ما نمیتونیم تمام روابط رو توی محیط آزمایشگاهی شبیه سازی کنیم و ازشون نتیجه بگیریم که اگر A اتفاق بیفته، آنگاه B هم حتما اتفاق می افته! (البته این محدودیت ها توی علوم تجربی هم هست، منتهی در علوم انسانی خیلی خیلی بیشتره)
بخاطر همین عدم دسترسی به وقایع و علت هاست که کار مطالعه در علوم انسانی بسیار سخت تر میشه. مخصوصا برای ذهنی مثل ذهن من که برای فهم وقایع، باید بینشون رابطه علت و معلولی رو ببینه و زنجیره سازی کنه! در غیر این صورت گیج و بی قرار میشه.
حداقل برای من، کار در حوزه برنامه نویسی و کامپیوتر، خیلی ساده تر از کار و پژوهش در علوم انسانی بود و نتایج خیلی مستندتر، قابل اعتمادتر و دقیقتری رو هم میشه ازشون در آورد.
این رو هم در نظر بگیرید که اصولا علوم انسانی، علوم مزاحم (برای قدرت) هستن و پژوهش در این حوزه ها، هم خطرناکه، هم کند، و هم معمولا بدون خروجی مالی (توی کشور ما و بقیه کشورهای شبیه ما البته!)
پ.ن: عکس معنای خاصی نداره. فقط چون ازش خوشم اومد گذاشتمش :)
