ایشون خانم جون پیک اهل کشور انگلستان و 67 ساله هستند. خانم جون از سال 1973 از هیچ گونه وسیله نقلیه‌ای استفاده نکرده و سالهاست که سوار ماشین، اتوبوس، قطار و هواپیما نشده وهر جایی بخواد بره یا پیاده میره یا شروع به دویدن میکنه. (البته دو بار ناچار میشه سوار ماشین بشه، یکیش تو مراسم تدفین بوده که مجبور میشه سوار یه نعش کش بشه و یه بار دیگه هم کتفش در میره بعد آمبولانس میاد و شووووتش میکنند تو آمبولانس. ببخشید خانم جون)
خوب چی باعث شده چنین سبک زندگی رادیکال و تندرویی داشته باشه؟ آیا نوعی فوبیا یا یه نوع ترس بی‌منطق داره؟ البته که نه. برای خانم جون این مسئله، یه مسئله اخلاقی و اصولی محسوب میشه. نظر خانم جون اینه که : "مردم دنیا باید سبک زندگیشون رو تغییر بدن و با زمین و طبیعت دوست و مهربان باشند. ما انسانها بیشتر از ظرفیت زمین انرژی مصرف می‌کنیم و باید یک تغییر اساسی به سبک زندگیمون بدیم."
استفاده نکردن از وسایل نقلیه کار راحتی نیست و سؤالی که تو ذهن میاد اینه که آیا خانم جون دلش برای مسافرت رفتن تنگ نمیشه؟ و اگه بخواد مسافرت بره چه‌طوری میره؟ در واقع ایشون علاقه‌ای به سفر رفتن نداره و درمورد مکانهای مختلف فقط مطالعه میکنه.
اما خانم جون پاشو فراتر گذاشته و علاوه بر استفاده نکردن از وسایل نقلیه از وسایل گرمایشی هم کناره‌گیری کرده و توی آپارتمان کوچیکش که در منطقه کرویدون جنوب لندن است توی فصل سرما از بخاری استفاده نمیکنه و برای گرم نگه‌داشتن خودش ورزش میکنه و لباسهای گرم میپوشه.
ولی خوب به هر حال برای غذا پختن به انرژی نیاز داره. در حقیقت خوردن غذاهای پخته شده و گوشت را برای همیشه کنار گذاشته و به جاش از غذاهای گیاهی و خام مثل دانه، مغز، میوه و سبزیجات و مغز گندم استفاده میکنه و یک رژیم غذایی کم‌چرب و فیبر بالا داره. برای من و شما چنین رژیم غذایی خیلی سخته ولی خانم جون میگه این سبک غذا برای اون راحته و اگه غیر از این باشه براش سخته.
قبض برق خانم جون خیلی کم و ناچیزه (مثلا ماهیانه حدودا 7 پوند) که اونم به خاطر استفاده از رادیو، لامپ کم‌مصرف و یه کتری برقیه که برای نوشیدن چای، شستن لباس و حمام استفاده میکنه.
در سال 1975 هم تلویزیون خودش رو برای همیشه دور انداخت. این سبک زندگی براش راحته و خیلی هم احساس خوشحالی داره. از لحاظ فیزیکی سالم و تندرست و سرحاله و خودش ادعا داره که سرحال بودن و تندرست بودنش به خاطر سبک زندگیشه.
یه نکته قابل ذکر و جالب اینه که از لحاظ ذهنی و فکری بسیار با هوش و با ذکاوته و عضو "انجمن منسا" است. در واقع منسا، یک انجمن بین‌المللی تیزهوشان با گروهای متعدد ملی و منطقه‌ای در سراسر جهان است که اقدام به گردآوری افراد دارای بهره‌هوشی بالا کرده و با برنامه‌های سازمان‌دهی شده، سعی در استفاده هر چه بهتر از هوش اعضا دارد. شرط عضویت در انجمن جهانی تیزهوشان، کسب امتیاز لازم در یکی از آزمون‌های تعیین ضریب‌هوشی انجمن یا سایر آزمون‌های معتبر و استاندارد مورد تأیید انجمن است. نحوه رده‌بندی نتایج حاصل از آزمون به این صورت است که نتیجه آزمون بر حسب فراوانی مدل‌سازی شده و با نمودار استاندارد مطابقت داده می‌شود و جایگاه هر یک از شرکت‌کنندگان در آزمون نسبت به سایر افراد مشخص می‌شود و کسانی که بالاترین امتیاز را در گروه شرکت‌کننده خود کسب کنند، امکان عضویت در منسا را به دست می‌آورند.
آرم و نشان منسا روی کلاه بیسبال خانم جون کاملا واضح و مشخص است. اون کلاه با آرم منسا، لباس ورزشی، کفش ورزشی و اون لبخند ملیح و زیبای روی صورتش اونو جذاب‌تر و دوست‌داشتنی‌تر میکنه. خانم جون در جوانی نویسنده و دانشمند بود و علاقه به خصوصی در زمینه مصرف بهینه انرژی داشت. الان باز نشسته شده، هر روز تا کتابخونه پیاده میره، مقاله و روزنامه میخونه وبا اینترنت کارهای تحقیقاتی انجام میده. وقتی به خونه بر میگرده برای شخصیت‌های با نفوذ دولتی در مورد مسائل بوم‌شناختی و زیست‌محیطی نامه می‌نویسه.
خانم جون سبک زندگی خودش رو برای دیگران مثال میزنه و درواقع میخواد اثبات کنه که با مصرف کم و بهینه انرژی، زیستن و زندگی کردن به راحتی میسر و امکان‌پذیر است.
شما تا چه اندازه از محیط زیست و سیاره خود محافظت می‌کنید؟
آیا با سبک زندگی خانم جون پیک موافقید؟
ممنون میشم نظرتون رو تو قسمت کامنت بنویسید.
