رُزسرخ

سلام دوستان

روزگارانی در میر

قسمت این بود که امروز زُز سرخی بخرم

با خودم یک گل زیبا بسوی باغ ّبرم

چون شکوفا بشوی هم نفس فصل بهار

عطر تو باد ّبرد هم به یمین هم به یسار

یادگاری بشوی جلوه کنی گوشه باغ

تا بگیرند زتو بلبل و پروانه سراغ

دلشان شاد شود خنده مستانه کنند

گل گلبرگ تورا نرم ترین لانه کنند

آشیانی بشود رنگ برنگ شادو سبک

مثل خانه زیباوسط باغ بزرگ

گوشه باغ پر از گل چه صفایی دارد

بوی عطر گل من لطف خدایی دارد

منتی نیست ببویند تورا دشمن و دوست

این مرام همه گلهاست چه زیبا ونکوست

شاید یک روز نباشم تو ولی سرخ بمان

مثل این صورت ما سرخ شده است جور زمان

رجب کاظمیان فرد

اردیبهشت 1402