چه یه آدم بیکار و خسته، بدون هدفی توی زندگی که فقط روزا رو به بطالت میگذرونه باشی، چه مدیر یه بیزنس قوی با کلی کارمند و پیشرفت‌های رو به جلو؛ نمیتونی بدون سوشال مدیا و شبکه‌های اجتماعی زندگی کنی. در این حد که اگه بگی توی اینستاگرام آیدی نداری فک میکنن برای ارتباطاتت از دود و کفتر استفاده میکنی (حالا انگار اونا که اینستگرام دارن همه خیلی به روز و مدرنن).
اول از همه اینو بگم که شبکه‌های اجتماعی اصلا چیز جدید و عجیب غریبی نیستن، ما خودمون از اون قدیما عینشو تو مملکت و فرهنگ‌مون داشتیم؛ شما در نظر بگیر یه جمع زنونه در حین پاک کردن سبزی آش چه حجم از اطلاعاتی رو رد و بدل و سایرین رو از جدیدترین اخبار فک و فامیل مطلع میکرده، یا اون جناب راننده تاکسی محترم که با تولید محتوای تخصصیش شما رو مجبور به فالو کردن و کامنت گذاشتن تا انتهای مسیر میکرد در واقع با سوشال مدیا تفاوت چشمگیری نداشته .
فضای مجازی مثل هر چیز دیگه‌ای مزایا و معایبی داره، گرچه دوری از این عزیزدل حتی با دونستن معایبش هم کار راحتی نیست؛ اما شاید اینکه بدونی چطور میتونه روی زندگیت تاثیر بذاره باعث بشه بهتر مدیریتش کنی.
حریم خصوصی یا دل نگرانی‌های دوستانه!
یعنی حتی اگه چشم دیدن بعضیا رو هم نداشته باشی ولی همین که بدونی در لحظه دارن چکار میکنن و حس کنجکاویت رو ارضا کنه، برات آرامش خاطری داره که تمرکز روی زندگی و پیشرفت‌های خودت نمیتونه برات فراهم کنه. اینجوری میشه که یه عده رو خیلی پیگیر دنبال میکنی که مبادا حرکتی کنن و تو از دستش بدی و از اون طرف هم یه بلاک لیست از اونایی که نمیخوای سرشون تو زندگیت باشه درست میکنی (آنلی گاد کن جاج می). میخوام بگم توی شبکه‌های مجازی حریم خصوصی رو نمیشه زیاد جدی گرفت.
در کل فضای مجازی و به خصوص شبکه‌های اجتماعی ارتباط و دسترسی آدما به هم رو خیلی راحت کرده حالا یکی از این موضوع خوشش میاد و خیلی هم اوکیه با قضیه یکی هم اگه میتونست از همه جا لفت میداد.
اخبار دست اول
فضای مجازی این قابلیت رو داره که بتونی در کمترین زمان ممکن از هر خبر مهم و غیر مهم اطراف باخبر بشی. مثلا به لطف اینستاگرام و فیسبوک و کمپین‌هایی که راه میوفتاد اگه کسی تو یه نقطه‌ی دور نیاز به کمک داشت همه باخبر میشدن؛ یا حتما نمونه های زیادی از خبرهای مربوط به رفتار نامناسب بعضی مدیران دیدید که خب باعث میشد در خوش بینانه‌ترین حالت ممکن نسبت به سهل انگاری‌شون جوابگو بشن یا بیشتر مراقب کارهاشون باشن. این که آگاهی‌ها بیشتر از قبل شده از یه طرف خوبه چون همیشه آگاه بودن بهتر از بی اطلاع موندنه ولی از طرفی هم اینکه به میزان خبرهای خوب خبرهای بد هم هست و سرعت پخش شدن یه خبر بد صد برابر بیشتره، باعث میشه فضای منفی و نگرانی‌ها و قضاوت‌ها به مرور حال‌مون رو بد کنه.
بازار داغ دیجیتال مارکتینگ
اینو نمیشه نادیده گرفت که فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی کسب و کار اکثر مردم رو حسابی رونق داده. الان دیگه مردم برای ترشی فروشی خونگی‌شون هم کانال یوتیوب راه میندازن و بیا ببین چه فروشی هم دارن، یا یهو میبینی تعرفه‌ی تبلیغات توی پیج سابرینا سه ماهه با 80 کا فالوور میتونه هزینه‌ی یک سال پوشکش رو تامین کنه، دیگه چی بهتر از این. شبکه‌های اجتماعی کمک میکنن تولید کننده‌ها ارتباط قوی‌تری با مشتریان‌شون داشته باشن و طبق نیاز و سلیقه‌ی اونا محصول‌شون رو تولید کنن.
و اما مهمترین دلیلی که همه میریم سراغ این شبکه‌ها، سرگرمی!
آریایی نیستی اگه با اکانت فیک تو پیج خز وخیلای اینستا نچرخیده باشی و کامنت نذاشته باشی.
با همه‌ی مشغله و کارای مهمی که ممکنه در طول روز داشته باشی قطعا یه تایمی رو برای سرگرم شدن توی اینستاگرام و تلگرام میگذرونی حالا یکی با دیدن ویدیوهای آموزشی سرگرم میشه یکی هم با ویدیو های هومن ایرانمنش.
کاربر بیش فعال
یه مورد مهم راجع به شبکه‌های اجتماعی که وجود داره استفاده‌ی بیش از حد از اونه، یهو به خودت میای میبینی چند ساعته چِت کردی رو پیج یه بلاگر و وقتی متوجه میشی که اس ام اس تموم شدن بسته‌ی اینترنتت میرسه و دیگه کاری از دستت برنمیاد. تایم خوابت بهم میریزه، یه لیست پر و پیمون از کارهای عقب افتاده داری و در نهایت افسردگی ناشی از دیدن خوشبختی و زندگی ناز و گل و بلبل دیگران و مقایسه با خونه زندگی خودت و لیست خریدایی که اگه پولشو داشتی تو هم الان یه اینفلوینسر موفق میشدی.
کلام آخر
اینا رو گفتم که بدونی اینکه چجوری از شبکه‌های اجتماعی استفاده کنی و چجوری به کارت بیاد به خودت مربوطه اما این فرصت رو که فضای مجازی وسیله‌ای برای رشد و بهتر شدن حالت بشه از دست نده. منو هم فالو و برام کامنت بذار شبا هم زود بخواب. با تچکر!
