ایده‌ی ایجاد باغچه روی سقف و کشت بر روی آن توسط ایرانی ها در 2500 سال پیش و بر روی بام زیگورات ها (در تمدن‌های باستانی آسیای غربی معابدی برای خدایان می‌ساختند و مهم‌ترین آن زیگورات نامیده می‌شد و معنای آن صعود به آسمان است. مثل زیگورات سیلک کاشان و چغازنبیل شوش) به کار گرفته شده‌است. همچنین باغ های سبز 600 سال قبل از میلاد مسیح توسط مردم بابل ساخته شده‌بود. باغ های معلق بابل در واقع باغ هایی نبودند که در هوا معلق باشند، بلکه فضا های سبزی بودند که روی بام ها و مهتابی های چند ساختمان قرار داشتند.
جنبش زیست محیطی بام سبز با مفهوم جدید و امروزیش در دهه‌ی شصت میلادی و صرفا به دلیل منافع زیست محیطی سبز كردن بام ها آغاز و مورد توجه علاقمندان محیط زیست قرار گرفت. با این حال رویش گیاهی بر روی بام ها را نمی‌توان پدیده‌ی جدیدی تلقی کرد. در کشور های سرد سیری چون اسکاندیناوی، ایسلند و سوییس از دیرباز رویش گیاهی بر روی بام ها به عنوان روش ساختمان سازی مرسوم بوده و به دلیل قابلیت عایقی لایه‌های خاک و گیاهان، بام های با رویش گیاهی، در مناطق سرد سیر ساختمان را گرم نگه داشته، به همان ترتیب در مناطق گرمسیر چون تانزانیا از نفوذ گرمای بیرون به درون جلوگیری می‌کرده‌است.
از قرن هجدهم به بعد، شاهد نمونه‌های پراکنده‌ای از احداث باغ هایی بر روی بام در کشورهای مختلف بوده‌ایم . این نمونه‌ها غالبا با توسعه رو به رشد شهرها و كمبود فضای باز خصوصا در مراكز شهرها و به دلیل استفاده‌ی کاربردی از بام ها مد نظر بوده‌است.
اوایل قرن بیستم را می‌توان آغازگر موج جدید استفاده‌ی از بام، دیوار یا بالکن به عنوان فضای کاربردی دانست. از اوایل دهه شصت میلادی و با مورد توجه قرار گرفتن کیفیت محیط‌زیست در بافت شهری و چالش های زیست محیطی شهرهای بزرگ از قبیل آلودگی هوا، کمبود فضای سبز شهری به خصوص در مناطق مرکزی شهر، ظهور پدیده‌ی جزیره‌ی گرمایی شهری و بحران انرژی، موج جدید رویکرد به بام های سبز، در مفهوم جدید و امروزیشان، به دلیل مزایای زیست محیطی شان و به عنوان راه حل اکولوژیک از اروپای شمالی آغاز شده، خیلی زود جای خود را در اغلب كشور های اروپایی باز كرد. در این میان کشورهای آلمان، سوییس، فرانسه و اتریش در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی پیشروتر بودند و فعالیت های گسترده تری را در این زمینه آغاز کردند. در آلمان دهه‌ی هشتاد میلادی، شاهد گسترش كمی بام های سبز در مقیاس شهری هستیم، به نحوی که رشد سالیانه‌ی آن به 15 الی 20 درصد می‌رسد. تنها در سال 1996 میلادی ده میلیون متر مربع بام سبز در آلمان احداث شد. سهم زیادی از این رشد رو به افزایش مدیون قوانین تصویب شده توسط دولت و تخصیص یارانه‌های شهرداری ها برای احداث بام سبز بود.
طبق آمار سال 2006 میلادی، بیش از 75 شهرداری اروپایی، برای بام های سبز و گسترش کمی آن در سطح شهری برنامه ریزی مدونی داشته و اجرای بام های سبز در آن شهر ها به صورت دستورالعمل اجرایی درآمده‌است.
دهه‌ی هفتاد میلادی، قاره‌ی آمریکا با یک دهه تاخیر نسبت به قاره‌ی اروپا، علاقه مند و کنجکاو این فناوری جدید شد، امروزه بام سبز در برنامه ریزی شهری شمال آمریکا در مناطقی مانند شیکاگو، پورتلند ، اورگن و تورنتوی کانادا به صورت دستورالعمل های اجرایی درآمده‌است. جهان امروز از قاره اروپا و امریکا تا اسیا و حتی افریقا شاهد افزایش روز افزون شهرهایی است که در راستای گسترش بام های سبز در مقیاس شهری تلاش می‌کنند.
