برای تماشای ویدئوی این سفر توی یوتیوب اینجا کلیک کنید.
اگه میخواین یه سفر به یادموندنی و جذاب رو تجربه کنین، آب دستتونه بذارین زمین و راهی جزیره مارو بشین. ما اواخر تابستون رفتیم جنوب که همه جا خلوت باشه. برای همین توی بندر مقام، قایق رون ها بیکار نشسته بودن و میشد حسابی باهاشون چونه زد. اولش به ما گفتن که قایق ده نفره س و شما باید هزینه کل قایق رو بدین یا صبر کنین مسافر بیاد. هزینه قایق 10 نفره 1.5 میلیون تومن بود و انقدر چونه زدیم تا بالاخره یه نفر قبول کرد با یه میلیون تومن ما رو ببره به جزیره مارو دو سه ساعت صبر کنه و دوباره برمون گردونه به بندر مقام. البته وقتی سرچ کردم فهمیدم همین یکی دو سال پیش قیمت قایق 200 هزار تومن بوده.
قایق رون ما اسمش حسین بود. یه پسر نوجوون باحال که روی قایق داداشش کار میکرد. 5 نفری سوار قایقش شدیم و راه افتادیم. دوستم، محمدرضا خیلی از سرعت قایق میترسید و تمام مدت چسبیده بود به کف قایق. منم اذیتش میکردم و به حسین میگفتم تندتر برو. تو مسیر حسین بهم گفت بیا فرمون قایق رو بگیر و تو بشو ناخدا. منم که از خدا خواسته پریدم پشت فرمون و داد زدم بادبان هارو بکشید. با اینکه سعی میکردم صاف برم هر از گاهی حسین فرمون رو میچرخوند و میگفت صاف نیستی. بهش گفتم این دریا همه ش شبیه همه چطوری راه رو گم نمیکنی؟ نقشه گوشیش رو نشون داد و گفت: «با gps. البته بدون اون هم میتونم تشخیص بدم. از روی جایی که خورشید هست و کوه های ساحل میفهمم کجام.» توی راه یه عالمه عروس دریایی و ماهی های خوشگل رنگی دیدیم. حدود 40 دقیقه تو راه بودیم که بالاخره یه سیاهی ای معلوم شد. حسین گفت اون جزیره لاوانه که قابل سکونته و یکم اونورتر جزیره ماروئه که خالی از سکنه س. به جزیره که نزدیک شدیم کلی مرغ ماهی خوار دیدیم که انگار به افتخار ما بلند شدن و بالای سرمون پرواز کردن. همه شون سفید بودن فقط یکیشون مشکی بود.
حسین مارو برد به ساحل شنی که بدون دردسر وارد جزیره بشیم. سریع پریدیم پایین و محو زیبایی جزیره شدیم. من قبل از هرچیز عاشق زلال بودن آب شدم. کف آب کاملا معلوم بود البته یکم دورتر رو نگاه میکردی یه آبی نیلی خوشگلی مشخص بود که انگار از بقیه دریا جدا شده بود. واقعا الکی نیست اسمش رو گذاشتن مالدیو ایران. من که مالدیو نرفتم ولی شاید اگه به اینجا هم رسیدگی کنن از مالدیو هم جذابتر بشه و توریست ها برای رسیدن بهش سر و دست بشکنن.
جزیره تقریبا صافه و پوشش گیاهی کمی داره. اسم اصلیش shidvar هست ولی محلی بهش میگن مارو چون قدیما پر از مار زنگی بوده ولی دیگه الان خبری از مارهای جزیره نیست. کلا یک کیلومتر مربع مساحت داره و تو فاصله یک و نیم کیلومتری جزیره لاوان قرار گرفته. میشه اینجا کمپ کرد ولی باید حساب کار همه چیز رو بکنین. مثلا اینکه اینجا تلفن آنتن نمیده و هیچ راه ارتباطی ای با بیرون نداره. آب آشامیدنی هم نداره و اگه امکانات کامل نداشته باشی ممکنه با مشکل مواجه بشی.
غیر از ما هیچکس توی جزیره نبود و تنهای تنهای تنها بودیم ولی بازم آشغال تو جزیره بود. فکر کن یکی اومده بود پفک خورده و آشغالش رو انداخته تو ساحل. واقعا چطور ممکنه؟ ما سر ظهر رسیدیم به مارو، هوا خیلی گرم بود. وقتی یکم توی ساحل میموندیم شر شر عرق میرختیم ولی توی آب حسابی خنک میشدیم. اما مشکل اصلی جزیره آب خوردنه، ما دو تا بطری بزرگ برده بودیم ولی بازم آب کم اومد.
این جزیره خوراک عکاسیه. من یه دستم گوشی بود و یه دستم دوربین و فقط داشتم از دخترا عکس میگرفتم. یه بارم که به آیدا گفتم از من عکس بگیر این شد نتیجه ش. البته از حق نگذریم عکسش یه خوبی هایی هم داره. مثلا اینکه میتونه عکس هرکسی باشه و بگه اونی که تو آبه منم. یکم که تو آب میموندیم یه سوزش کوچیک رو دست و پامون حس میکردیم. حسین گفت نگران نباشین عروس دریایی کوچیک نیشتون زده. محمدرضا هم یه کورس فشرده شنا گذاشته بود و به بچه ها شنا کردن یاد میداد.
جزیره یه فانوس دریایی هم داره که دقیقا ضلع مقابل ما بود. من و محمدرضا به حسین گفتیم شما با قایق برین ما تا اونجا میدوییم. گفت خیلی طول میکشه بیاین سوار قایق شین نزدیکش که شدین بپرین تو آب. قبول کردیم و سوار قایق شدیم. رسیدیم به اون سمت جزیره که تمام ساحلش صخره ای بود. حسین قایق رو نگه داشت و ما پریدیم تو آب. صخره ها پر از لجن و خرچنگ بود. با بدبختی خودمو رسوندم به بالای صخره ها. محمدرضا گفت: «نیشت نزدن؟» گفتم: «مگه خرچنگ نیش داره؟» گفت: «نه بابا توتیا رو میگم. روی صخره ها پر از توتیا بود.» من اصلا متوجه نشده بودم. پارسال توتیا محمدرضا رو نیش زده بود و انقدر درد داشت که مجبور شد پاشو جراحی کنه. خلاصه خودمون رو رسوندیم به فانوس دریایی که بریم بالاش و از اونجا جزیره رو ببینیم. ولی دیدیم که یه قفل بزرگ زدن روی درش و نمیشه رفت بالا. مجبور شدیم دست از پا درازتر برگردیم سمت قایق و دوباره راهی بندر مقام شدیم.
برای تماشای ویدئوی این سفر توی یوتیوب اینجا کلیک کنید.
