حق برداشت مخصوص (SDR) به معنای "Special Drawing Right" است. SDR یک واحد پولی بین‌المللی است که توسط صندوق بین المللی پول (IMF) تعریف شده است. این واحد پولی به عنوان یک واحد اندازه‌گیری بین‌المللی برای ارزهای مختلف استفاده می‌شود.
SDR در ابتدا در سال 1969 توسط IMF ایجاد شد و در ابتدا به عنوان یک واحد ارزی مرتبط با ارزهای اصلی مانند دلار آمریکا، یورو، یوآن چین، ین ژاپن و پوند استرلینگ بود. اما در حال حاضر ترکیب ارزهایی که SDR مرتبط با آنهاست شامل دلار آمریکا (41.73٪ وزن)، یورو (30.93٪ وزن)، یوآن چین (10.92٪ وزن)، ین ژاپن (8.33٪ وزن) و پوند استرلینگ (8.09٪ وزن) است. این ترکیب در هر 5 سال توسط IMF نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.
SDR به عنوان یک واحد پولی بین‌المللی استفاده می‌شود و معمولاً در تسویه‌ی بین‌المللی و تراکنش‌های بین‌المللی بانکی استفاده می‌شود. همچنین، برخی از کشورها ممکن است از SDR به عنوان نشانگر ارزش ارز ملی خود در برخی معاملات خارجی استفاده کنند.
بنابراین، SDR یک واحد پولی مصنوعی است که توسط IMF تعریف شده و برای اندازه‌گیری ارزش ارزها و تسهیل تراکنش‌های بین‌المللی استفاده می‌شود.
