ارزهای دیجیتال یا کریپتوکارنسی‌ها، نوعی ارز رمزنگاری شده هستند که بر پایه فناوری بلاکچین یا تراکنش‌های رمزنگاری شده عمل می‌کنند. این ارزها برای انواع مختلفی از کاربردها، از خرید و فروش کالا و خدمات تا سرمایه‌گذاری، استفاده می‌شوند. در این مقاله، به معرفی 10 نوع مختلف از ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت.
اصل اول و اساسی ورود به بازارهای مالی، آموزش صحیح آن می‌باشد. اگر ساکن مشهد هستید، پیشنهاد ما به شما شرکت در یک دوره حضوری معتبر آموزش ارز دیجیتال در مشهد می‌باشد تا اطلاعات خود را در زمینه کریپتو بیشتر کنید.
بیتکوین، اولین و معروف‌ترین کریپتوکارنسی است که در سال 2009 توسط فرد یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. این ارز دیجیتال بر پایه تکنولوژی بلاکچین عمل می‌کند و محبوبیت زیادی به خاطر ویژگی‌هایی مانند تراکنش‌های بدون واسطه، امنیت بالا و محدودیت تولید (21 میلیون بیتکوین) دارد.
اتریوم، یک پلتفرم بازکد است که امکان اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز یا DApps را فراهم می‌کند. اتر، ارز دیجیتالی است که در این پلتفرم استفاده می‌شود. اتریوم در سال 2015 ایجاد شد و پس از بیتکوین، دومین کریپتوکارنسی بزرگ به حساب می‌آید.
استیبل کوین‌ها نوع خاصی از کریپتوکارنسی‌ها هستند که ارزش آنها به ارزهای فیاتی مثل دلار یا یورو پایه‌ریزی شده است. هدف از ایجاد استیبل کوین‌ها، کاهش نوسانات قیمتی کریپتوکارنسی‌ها است. مثال‌هایی از استیبل کوین‌ها عبارتند از: تتر (USDT)، دی‌ای‌ای (DAI) و یواس‌دی‌سی (USDC).
میم کوین‌ها نوعی از کریپتوکارنسی‌ها هستند که از یک میم یا یک شوخی اینترنتی پیروی می‌کنند. معروف‌ترین میم کوین، دوجکوین (DOGE) است که از یک تصویر سگ شیبا اینو در اینترنت الهام گرفته است.
شیت کوین‌ها عبارتی است که به طور عمومی برای توصیف کریپتوکارنسی‌هایی استفاده می‌شود که ارزش واقعی یا امکان پایداری قابل توجهی ندارند. این اصطلاح غالباً به صورت توهین آمیز استفاده می‌شود و برای اشاره به ارزهایی است که با وعده‌های بزرگ ولی بدون پشتیبانی واقعی برای تحقق آنها وارد بازار می‌شوند.
این نوع از کریپتوکارنسی‌ها طراحی شده‌اند تا حریم خصوصی کاربران را حفظ کنند. ارزهای خصوصی مانند مونرو (Monero) و زکش (Zcash) از تکنولوژی‌هایی مانند رمزنگاری رینگ (RingCT) و زیروکاوج نالج برای پنهان کردن اطلاعات تراکنش استفاده می‌کنند.
این ارزهای دیجیتال برای تأمین خدمات خاص در یک سیستم یا پلتفرم طراحی شده‌اند. مثلاً، ارز BNB (Binance Coin) که در بورس بایننس استفاده می‌شود، یا ارز ETH (Ethereum) که برای اجرای قراردادهای هوشمند در پلتفرم Ethereum استفاده می‌شود.
ارزهای دیجیتال حکومتی یا Central Bank Digital Currencies (CBDCs) نوعی ارز دیجیتال هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور ایجاد می‌شوند. این نوع ارزها طراحی شده‌اند تا ارز فیاتی متناظر خود را تقلید کنند و اغلب از فناوری بلاکچین برای ردیابی و مدیریت تراکنش‌ها استفاده می‌کنند.
توکن های Defi یا Decentralized Finance نوعی از پلتفرم است که خدمات مالی را بدون نیاز به بانک‌ها یا سایر مؤسسات مالی متمرکز ارائه می‌دهد. ارزهای Defi مانند UniSwap (UNI) و Compound (COMP) به کاربران اجازه می‌دهند تا برای خدمات مانند قرض‌الحسنه، تبادل ارز و سود سپرده، بدون نیاز به یک واسطه مالی مشارکت کنند.
توکن‌های NFT یا نان فانگیبل توکن، نمایانگر مالکیت دارایی‌های دیجیتالی هستند. NFTها از تکنولوژی بلاکچین برای اثبات مالکیت استفاده می‌کنند. هر NFT دارای امضای دیجیتالی منحصر به فردی است که اصالت آن را تأیید می‌کند.
چند نمونه از NFTها:
امیدواریم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد. اگر سوالی در این زمینه دارید حتما در بخش نظرات از ما بپرسید و اگر این محتوا برای شما مفید بود، خوشحال می‌شویم آن را برای دیگران ارسال کنید.
