روزگاری در کشور پهناور و زیبای ما ساخت یک مجموعه می‌توانست دهه‌ها به طول بینجامد و آنچه درک این زمان طولانی را آسان و جذاب می‌کند تعهد هنرمندان در ظرافت کار و جزئیات بنا بود. آن‌ها شیفته‌ی افزودن زیبایی و البته ارزش به جهان پیرامون خود بودند. اثر هنری آنان حاصل رنج روح‌شان بود و همین باعث شد تا به امروز همچنان پابرجا بمانند. این اتفاق در ایران بزرگ ما منحصربه‌فرد نبود چراکه آثار برجای مانده از امپراتوری روم نیز گواه دیگری بر این مقدمه است.
از رنج روح گفتیم که چنین می‌توان معنی کرد: هر نوع فعالیت که سرچشمه‌ی آن عمق جسم خالق است، روح وی در کنار عشق، مراقبت و البته تلاش سخت است.
ادامه دهیم؟
در جهان امروز سرعت از کارآمدی و مطلوبیت پیشی می‌گیرد حتی زیبایی و کار استادانه هم پشت سر می‌گذارد. فقط تصور کنید استاد برجسته‌ای که در حال حک سنگ نگاشته‌های پرسپولیس بود اگر امروز می‌توانست میزهای IKEA را ببیند چه حالی می‌شد. و تمام آنچه تا اینجا نگاشتیم می‌تواند برای نوشتن نیز روی دهد.
بیشتر نوشته‌های امروز سطحی و فراموش‌شدنی هستند که به دنبال clickbait و اخبار زرد (شامل هر نوع مطلب سرگرم‌کننده هم می‌شود) هستند. بایستی پیوسته تکرار کرد که باکیفیت نوشتن می‌تواند جایگاه شما را تغییر دهد.
نویسنده و یا حتی ترانه‌سرای محبوب خود را در نظر بگیرید. قطعاً در نوشته‌هایشان می‌توانید اشتیاق و تعهد ایشان را به برتری بیابید. این امر کاملاً قابل لمس و زنده است و شما می‌توانید با تمام وجود احساس کنید که چقدر برایشان حائز اهمیت است. همین باعث می‌شود شما کتاب را بخرید، سابسکرایب کنید و یا هر بار که در حال رانندگی هستید به ترانه‌هایشان گوش بسپارید.
البته که ما هم می‌توانیم همین تأثیر را بر روی خوانندگان بگذاریم.
کافی است از این به بعد رنج روح را در نوشته‌های خود بدمید. بیش از پیش کار کنید و به‌عنوان حرفه‌ی جدی بدان بنگرید: لحن خود را دستخوش تغییر کنید، ایده‌هایتان را اَلَک کنید و آثاری منتشر کنید که به محیط اطراف شما زیبایی و ارزش بیفزایند. شما می‌توانید تخت جمشید خودتان را بسازید همان‌قدر باشکوه.
تنها نکته این است که قرار نیست یک دهه از عمر خود را اختصاص دهید چه‌بسا با یک ماه تفکر عمیق و تغییر دید اثری به‌یادماندنی از خود بر جای بگذارید.
