طرحی که برای این مطلب انتخاب کرده ام نشانه ای است که چند سال پیش سفارش طراحی آن داده شده بود و از آن به عنوان مثالی برای پرداختن به مراحل استاندارد طراحی و ارائه یک نشان استفاده خواهم کرد.
معمولاً مشخصات و اطلاعات لازم طی یک یا چند جلسه با متقاضی جمع آوری می شود. در این جلسه با مطرح کردن سوالات ساده در مورد هدف کارفرما و مواردی که برای وی مهم است اطلاعات کافی را کسب کنید و حتماً از نکات کلیدی یادداشت برداری کنید. مشخصاتی که در مورد مثال ما بدست آمد از این قرار بودند:
نام نشانه: دوستان.
موضوع: گروه موسیقی دوستان (استاد پرویز طاهری).
موارد مطرح شده توسط متقاضی برای اعمال در نشانه: زیبا و خاص باشد، نشان دهنده موسیقی باشد، قابلیت تندیس شدن برای چسباندن و یا سنجاق شدن روی لباس های اعضای گروه را داشته باشد، کلمه دوستان در آن بکار برده شود.
مواردی که توسط طراح باید در نظر گرفته می شد عبارت بودند از: جذابیت، تکراری نبودن، به روز بودن، قابلیت تبدیل به مهر و حجم، رابطه داشتن با موضوع.
در مرحله بعد شروع به جمع آوری المانهای موسیقی و سپس اتود زدن کلمه دوستان و تلفیق و بازی با آنها کردم؛ مسلماً در این مرحله قوه تفکر و قدرت تخیل بسیار مهم و با اهمیت است.
مثلا من برای این نشان؛ از المان کلید سل و تلفیق آن با کلمه دوستان بهره بردم. سپس بعد از انتخاب چند اتود و مشورت با دوستان و تجزیه تحلیل طرح ها، دو نمونه را انتخاب و روی آنها شروع به کار کردم. باید اشاره کنم که بهتر است در مرحله ای که با دیگران مشورت می کنید از مشورت دو گروه بهره گیرید. اول گروهی که دید و سواد بصری خوبی دارند و گروه دوم افرادی که دید و سواد بصری آنها معمولی و در سطح افراد جامعه است. مسلماً مشورت با این افراد باعث خواهد شد که کار خود را قبل از ارائه هم از لحاظ حرفه ای بسنجید و هم از لحاظ عمومی.
سپس از متقاضی دعوت نمودم و اتودها را نمایش دادم. این مرحله هم بسیار مهم است ما باید توجه داشته باشیم که اغلب متقاضیا ن از دید و سواد بصری متوسطی برخوردار هستند، پس باید در این مرحله درباره ویژگی ها، خصوصیات و المانهایی که برای طراحی نشان به کار بردیم صحبت نموده و فرد مخاطب را کاملاً متقاعد نماییم. این دیگر به تبحر و تجربه یک طراح باز می گردد که چگونه کار خود را ارائه دهد.
پس از تایید یک طرح به مرحله اجرای فاینال می رسیم. در این مرحله باید طرح اتود خود را بر یک پایه استاندارد طراحی نموده و ایرادات جزئی آن را رفع و برای آن یک شناسنامه تعریف نمایید.
جهت استاندارد نمودن طرح اولیه، آنرا در یک صفحه مشبک رسم می نماییم. اندازه هر خانه از این صفحه را یک میلیمتر در نظر می گیریم.
سپس خط کرسی و خطوط فرعی و پایه را ترسیم می نماییم. این صفحه اصلی بیس کار ما می باشد. یک طراح با در اختیار داشتن این صفحه در هر زمان و مکانی می تواند همان چیزی را که ما خلق نموده ایم مجدداً طراحی نماید.
در این مرحله یک کپی از تصویر شماره 2 گرفته، خطوط راهنما را حذف و آنرا رنگ آمیزی می کنیم. سپس کد رنگ و یا رنگ ها را بر اساس سیستم RGB ,CMYK و سیستم CMYK PROCESS که سیستمی برای چاپ است ارائه می دهیم. با ارائه این صفحه، هر چاپخانه ای در هر کجای دنیا می تواند نشان ما را با یک رنگ خاص تعریف شده چاپ نماید.
و در نهایت لگو را سیاه و سفید کرده تا نشان دهیم که در حالت تبدیل به مهر به چه شکلی در خواهد آمد. طراح علاوه بر این صفحات می تواند صفحات دیگری به شناسنامه خود اضافه کند. مانند صفحه توضیحات درباره نشان و المان های به کار رفته در آن و...
در پست بعدی مطالبی در مورد برند و جایگاه یک نشانه تصویری در این دوران ارائه خواهد شد.
نویسنده
حامد اشکانی، دانش آموخته کارشناسی ارتباط تصویری (گرافیک) دانشگاه انقلاب اسلامی تهران و رتبه 9 کنکور در رشته گرافیک است. او در حال حاضر به عنوان طراح گرافیک و ناظر چاپ شرکت نگارین برگ مشغول به فعالیت در زمینه گرافیک برای چاپ است.
