در دهه ی ۱۹۹۰ تیم های مستقل فیزیکدانان توجه خود را به ابرنواخترهای دوردست معطوف ساختند تا کاهش سرعت انبساط جهان را اندازه بگیرند . زیرا طبق قانون نیوتون اجرام موجود در جهان یکدیگر را جذب می کنند . برخلاف انتظارشان، مشاهده کردند که سرعت انبساط ِ جهان نه رو به کاهش که در حال افزایش بود. پس چیزی باید اثر گرانشی را خنثی کرده باشد . دانشمندان بر آن نام “انرژی تاریک” گذاشتند.
نظریۀ پیشتاز این است که انرژی تاریک خصیصه ی فضا است. آلبرت اینشتین اولین کسی بود که گفت فضا خالی نیست. او همچنین اذعان داشت که فضای زیادی می تواند به وجود آید. اینشتین در نظریه ی نسبیت عام خود به مسئله ی ثابت ِ کیهانی اشاره کرد. اما بعد از این که ادوین هابل نظریه ی انبساط کیهان را مطرح ساخت، اینشتین نظریه ثابت کیهانی را “بزرگترین اشتباه” خود خواند.
اما اشتباه اینشتین شاید بهترین نظریه متقارن انرژی تاریک باشد. نظریه ی اینشتین اعلام میدارد که فضای خالی می تواند انرژی خود را داشته باشد، ثابت در این نظریه به این معناست که با ظهور فضاهای بیشتر، انرژی بیشتری به جهان اضافه و باعث ِ انبساط آن می شود. اگرچه ثابت کیهانی با مشاهدات مطابقت دارد، دانشمندان هنوز در مورد علت این انطباق مطمئن نیستند.
مشاهده می کنید که انرژی تاریک قسمت اعظم ِ کیهان ما را تشکیل می دهد که حدود 74 درصد می باشد . اما مادۀ تاریک که اثرات گرانشی دارد ۲۷ درصد از جهان را ساخته است. و فقط 4 درصد از جهان از جرم های قابل مشاهده برای ما ، ساخته شده است .
https://know-how.ir/dark-matter-and-dark-energy/
