اخیرا فیلم Promising young woman 2020 را دیدم. مثل این داستان خیلی شبیه به زندگی آدمهاست قبلا ممکن است شنیده باشیم یا مستقیم دیده باشیم برای کسی اتفاق بیفتد ومورد سو استفاده ای قرار بگیرد و چند قدم آن طرف تر دیگران آزار دیده را تمسخر، محکوم، سرزنش کنند یا در نهایت بی تفاوت از کنارش رد شوند.
به نظرم این فیلم به خوبی توانست فرهنگ تجاوز را به تصویر بکشد. در جایی فیلم نشان می دهد که زنانی، دختر آزار دیده را فقط بخاطر اینکه حقیقت را به طور کامل نمی دانند امتیاز شک را به آزارگر می دهند، که ألبته این در جامعه ما هم کم نیست، تا چندسال قبل حتی خندیدن دختر در خیابان یا فقط دختر بودن با هر پوششی دلیلی بر تبرعه متجاوز بود وباعث طرد وسرزنش دختران آزاردیده از طرف زنان دیگر و خانواده آنها بود. که البته شدیدتر آن در بعضی شهرهای کشور به صورت قتلهای ناموسی مشهود است.
در فیلم داستان دو دختر را روایت می کند که پس از اتفاقی ناگوار حیات یکی از دختران تمام و زندگی عادی دختر دیگر متوقف می شود. و در مقابل گروه پسران بدون هیچ تغییری روند موفقیت و زندگی بی ملالشان ادامه می یابد و بعد از یادآوری آن اتفاق هزاران دلیل برای توجیه کار خود دارند. قانون هم به راحتی راه های گریز آنها را فراهم کرده است.
گاهی قانون، زنان، مردان، خانواده ها و ساختارهای جامعه همه دست به دست هم می دهند که زنی یا کودکدختر یا پسری هیچ توانی در برابر آزارگر نداشته باشند و خشم و نفرت خود را همیشه سرکوب کنند و احساس عجز داشته باشد.
کاش راهی برای حل درک این مساله وجود داشته باشد بجز اینکه در این شرایط قرار بگیریم و اقدامی برای توقف آزارگران انجام دهیم.
