خودت هم میدانی رفیق، این روزها روزهای سختی است. مردم پریشان شده اند.
شاید باور نکنی رفیق اما، خیلی ها مواد غذایی خانه شان دارد ته میکشد و به خاطر خانه نشینی دیگر پولی برای خرید غذا هم ندارند!
ماجرای دردناکی است. دردناکتر از کرونا! دردهای جانبی که این ویروس لعنتی به جانمان انداخته، بسیار بیشتر است.
بیا رفیق! بیا دعا کنیم. به درگاه خدای آسمان، خدای من، خدای تو.... دعا کنیم برای آن کودکی که شبهای آینده را گرسنه خواهد خوابید و آن پدری که پس اندازی برای چنین روزهایی نداشته است.
بیا رفیق! بیا دعا کنیم خدای مهربانی های ناتمام، خودش معجزه ای کند و این درد را و هر دردی را دوا کند.
بیا رفیق! آنقدر درد جانکاه است که اگر دستهای نیاز را به سوی او دراز کنیم، اشکهایمان سرازیر خواهند شد و هق هق شانه هایمان، عرش را خواهد لرزاند.
بیا رفیق! بیا دعا کنیم تا این سیل، خانه هایمان را از جا درنیاورد. ماجرا دیگر کشور ما و کشور آنها نیست. ماجرا دارد، همه جای زمین و همه جای زمان را فرامیگیرد. برای همه زمین دعا کنیم.
بیا رفیق! بیا دعا کنیم، از او بخواهیم که راه نجاتی نشانمان بدهد. او را بخوانیم و از او بخواهیم و بدانیم که او خدای استجابت است؛ خدای گشایشگر و روزی دهنده است.
راستی رفیق! منظورم از دعا، هیجان نیست. از این کارهای بازاری و پویش همگانی و تبلیغات و دکان و دستگاه برای این و آن نیست. منظورم آن نیست که دعا کنیم برای روحیه گرفتن! منظورم آن است که واقعا، خداخدا کنیم... بیا رفیق... بیا اینگونه دعا کنیم تا خدا گشایشی بکند.
