کرونا بچه ها را نمیکشد، اما آنها را یتیم میکند

آدم منافق و حیله گر، حتی میتواند کرونا را پاک و درست و دوست داشتنی نشان بدهد!

این روزها، اواخر سال 1398، روزهایی است که با دردسر جدیدی به نام ویروس کرونا گره خورده است. ویروسی که مردم را از یکدیگر ترسانده تا جایی که از دست دادن با هم نیز پرهیز میکنند.

اما در این بین مثل هر زمان دیگری، حیله گری ها به نحوی گل میکنند. گفته میشود که کرونا کودکان را مبتلا نمیکند، از این رو توصیفات شاعرانه زیادی برایش میگویند. مثلا:

آه ای کرونا تو چقدر خوبی که میدانی باید جان آدم بزرگها را بگیری که دنیا را تباه کرده اند... اما میدانی که کودکان گناهی ندارند و ...

اتفاقا کرونا، این ویروس لعنتی، شاید جان بچه ها را نگیرد اما آنها یتیم میکند. تنهایی شان را بیشتر و آنها را خانه نشین میکند و اضطراب و نگرانی و اندوه به بار می آورد. . بنابراین باید دانست آن توصیفات شاعرانه، کاملا فریبنده هستند. کرونا بیشتر از هرکسی، نسبت به کودکان بی رحم است.

کرونا و این سخنان بهانه ای بود تا بگوییم:

خیلی حرفها مثل آن برداشت سطحی، که توصیفی نادرست را تحمیل میکرد، فریبنده و گمراه کننده هستند. از این رو توصیه های زیر را جدی بگیرید:

• طبلها گرچه صدای بلندی دارند، اما تو خالی هستند. طبلها را نمیتوان باور کرد. آدمهای طبل گونه را نیز نمیتوان باور کرد. چه بسیار سخنان کذب، ادعاهای گزاف، ژستهای دروغین، گزارشهای مخدوش که با صداهای بلند، خود را تحمیل کرده اند.
• حرفهای زیبا و احساسی الزاما ریشه دار نیستند. فریب حرفهای زیبا را نباید خورد. گاهی برخی سخنان در لفافه هایی مثل روشنفکری و عرفان و ... به ما قالب میشوند و قرنها بعد میفهمیم دچار حیله شده ایم.
• فریب اسم و رسمها را نباید خورد. فریب جایگاه اجتماعی را نباید خورد. معلوم نیست کسی که دیگران برایش غش و ضعف میکنند، قابل اعتماد باشد.
• باید دانست که دنیا و آدمهایش، غرق در فریب هستند. فریبهای خواسته و ناخواسته. باید از آن پرهیز کرد و مراقب آن بود...

حسن ختام:

منافقان گفتارشان شبهه‌انگیز است، در سخن، حق را با باطل می‌آمیزند، راه ورود به خواسته‌های خود را آسان و طریق خروج از آن را تنگ و پر پیچ و خم می‌سازند (نهج البلاغه خطبه 194)