افرادی که به واسطه شغل خود با برق، گاز، ارتفاع و... سر و کار دارند لازم است تا برای حفاظت از جان خود از تجهیزات ایمنی استفاده کنند. یکی از این تجهیزات کفش های ایمنی هستند که در هر شغل بنابر خطرات احتمالی این کفش ها تولید می گردند. به طور مثال در شغل هایی که با برق مرتبط بوده اند، از کفش ایمنی عایق برق استفاده می شود. استاندارد کفش ایمنی عایق برق چگونه است؟ کفش ایمنی چه کاربردی دارد؟ در چه مکان هایی از کفش ایمنی برق استفاده می کنند؟ مزایا این نوع کفش ها چیست؟
کفش های ایمنی که عایق برق هستند از بخشی مانند PUR تشکیل می شوند و در جلوی کفش از محافظ فولادی یا فلزی استفاده نمی کنند تا در محیطی که امکان برق گرفتگی وجود دارد فرد امنیت داشته باشد. کفش عایق برق جزء اصلی ترین تجهیزات ایمنی فردی در برق بوده که در حفظ جان افراد تاثیرگذار است. جنس این کفش ها معمولا از چرم یا نبوک است؛ اما قسمت رویه کفش می بایست از جنس چرم باشد. معمولا این کفش ها از نظر ظاهری بدون بند و چسب هستند و شباهت زیادی به جوراب دارند.
این نوع کفش ها در صورت مواجه شدن با مدارهای الکتریکی به شکل زنده می توانند پتانسیل شوک الکتریکی را کاهش دهند. استاندارد این نوع کفش ها EH است. در این نوع کفش ها برای حفاظت از کامپوزیت یا فلز استفاده می کنند که نوع فلزی مورد استفاده در آن، در مواجه با برق خطر آفرین خواهد بود.
این نوع کفش ها برای کارگرانی که در محیط های حساس به الکتریسیته ساکن مشغول به کار هستند مورد استفاده قرار می گیرند. کفش ایمنی ضد استاتیک از انباشته شدن الکتریسته ساکن بر بدن جلوگیری کرده و دارای برچسب SD یا ESD است.
کفش های ایمنی هدایت کننده با موادی مانند سیمان تهیه می شوند که در آن ها مقاومت الکتریکی موجود نبوده است. روی این نوع کفش ها کلمه استاتیک_کاذب دیده می شود که میزان برق ایستایی که در اثر حرکت ایجاد شده را کاهش می دهد.
کفش های ایمنی عایق برق معمولا رویه ای از جنس چرم گاو دارند و سطح زیرین آن از جنس PU است. در اکثر مواقع این کفش ها بدون چسب و بند تولید می گردند. در ساخت کفش های ایمنی عایق برق نباید هیچ گونه فلز و آهنی به کار گرفته شود تا ایمنی کفش حفظ گردد. از کامپوزیت در سر پنجه این نوع کفش ها استفاده می کنند؛ زیرا یک عایق خوب برای جلوگیری از برق گرفتگی است. از نظر سبکی و مقاوم بودن نیز این کفش ها نسبت به مابقی کفش ها برتری زیادی دارند.
اولین استانداردهای کفش های ایمنی در سال 1344 طراحی گردیده اند. همان طور که می دانید کفش های ایمنی به صورت ضد الکتریسیته ساکن هستند و بنابر استانداردهای ملی در هوای مرطوب یا خشک باید مقاومت الکتریکی این کفش ها بیشتر از ۱۰۰ کیلو اهم یا کمتر مساوی ۱۰۰۰ مگا باشد.
همچنین میزان گرمای زیر کفش های ایمنی عایق در سطح های فوقانی باید ۲۲ درجه سلسیوس باشد. از استانداردهای ASTM F2413-11 و ASTM F2412-11 برای طراحی و تولید کفش های ایمنی استفاده شده است. اگر افراد به واسطه شغل خود با برق سر و کار دارند باید از کفش های ایمنی با استانداردهای لازم استفاده کنند تا سلامت آن ها به خطر نیفتد.
از سری تجهیزات ایمنی برق کفش های ایمنی استاندارد هستند که شامل مزایای زیر می شوند.
کلام پایانی
استفاده از هر گونه تجهیزات ایمنی برای افرادی که شغل های پر خطر دارند از ملزومات به حساب می آید. کفش های ایمنی استاندارد برق برای افرادی که با برق سر و کار دارند بسیار ضروری خواهند بود؛ زیرا این کفش ها از خطر برق گرفتگی جلوگیری می کنند و حافظ جان افراد هستند. در ساخت کفش ایمنی عایق برق باید از وجود هر گونه فلز که رسانای برق بوده جلوگیری کرد و به جای فلز از کامپوزیت استفاده نمود تا به عنوان عایق برق عمل کند.
منبع : قطره
