مطلب امروز برخی رسانه ها در مورد #سعید_جلیلی نشون میده نگاه آنها به انتخابات وکلا امر سیاسی نگاه روابط عرف سیاسیه. همون بده بستان های سیاسی و سهم خواهی. اصلا یاد نگرفتن شخصیت افراد رو در این تحلیل ها لحاظ کنن. به این دلیل غالبا قضاوت ها و تحلیل ها غلط از آب در میاد.
#جلیلی بزرگ تر از این حرف هاست. اینی که او را از سایر #فرقه_اصولگرایی جدا می کنه همین منش سیاسی اوست که امر سیاسی اش تابع ایمانش است.شخصیتی مکتبی که به قول خودش در این هشت سال تمرین ریاست جمهوری کرد ولی نقشه ریاست جمهوری نکشید.
اون وقت آدم هایی با فقدان چنین مولفه ای در تحلیل سیاسی،این نکته را نه نقطه قوت و یک ویژگی برجسته اخلاقی در امر سیاسی،که دور ماندنش از پست دولتی را یک شکست تصور می کنند. شکستی که از کنار کشیدنش به نفع #رييسي آغاز شد و با اتمام غنایم انتخاباتی به سرانجام رسید.
کنار ماندن او از حضور در دولت بیش از آنکه به ضررش تمام شود دولت را از وجود شخصیت توانمند و با تقوایی محروم می کند که می توانست دولت را حداقل شش ماه جلوتر از اکنون پیش ببرد. سنت الهی است که هرکسی بداند بهتر از او لایق مقام و خدمتگزاری باشند ولی او پا پیش گذاشته، زمین بخورد.
