اتفاقات، رقم زننده شروع‌ها و پایان‌ها هستند. شروع «حرکت» جدید و پایان مسیر قبلی. شهادت، پایان حیات جسمانی بشر و شروع پرواز روح او از فرودگاه دنیا تا عرش الهی‌ست.
انسانی که خواهان «رشد» است، زمانی که یک شهید پرواز خود را شروع می‌کند، خوب می‌نگرد تا نحوه برخاستن از زمین را یاد بگیرد. بعد از کارآموزی، خود را آماده حرکت می‌کند و این حرکت را مقدمه‌ای بر پرواز می‌داند. تا حرکت، سریع‌تر و دقیق‌تر نشود اوج گرفتن و برخاستن امکان نمیابد.
همانطور که یک هواپیما می‌خواهد از زمین بلند شود، باید روی باند فرودگاه با سرعت زیاد شروع به حرکت کند. اگر این حرکت پر سرعت روی زمین نباشد، «پرواز» امکان پذیر نیست.
