امسال روز دختر برای من معنی متفاوتی داره. جدای از بحث فلسفه‌ی روز دختر که اصلا چی هست و توی فضای بسته و سنتی ما اصلا دختر بودن جای تبریک داره یا نه نداره. امسال معنای متفاوتش برای من از جنس مادرانگی بود. دختری که طی هفت ماهه گذشته در حال رشد و نمو و کامل شدن اعضا و جوارحش در زهدانِ منه. و من دوماهه دیگه دوباره مادر میشم اما این بار با طعمی جدید. مادر یه دختر میشم. کسی از جنس خودم و از پوست و گوشت و استخوان خودم. مادر شدن با پسرم که تمام وجودمه بهترین و زیباترین و خالص‌ترین حسی بود که می‌تونستم تجربه کنم اما این بار حسم کمی متفاوته چرا که من توی جمع کاملا مردونه بزرگ شدم. سعیده کوچولو با سه تا برادر با اختلاف سنی زیاد خیلی نتونست چیزی از دخترانگی یاد بگیره. اخلاق و رفتارش بیشتر شبیه پسرا بود تا دخترا. حتی همبازی‌های بچگیم هم تو فامیل تقریبا همه پسر بودن. تبعاتش تا بزرگسالی همراهم بود و هست. ولی بعضی وقتا تو دنیای خودم غرق می‌شدم و به صورت کاملا غریزی لب باغچه مینشتم و برگ گل‌های محمدی رو می‌چسبوندم به ناخنام. هنوزم لاک زدنو دوست دارم. نمیدونم واقعا خوبه یا بد فقط میدونم ریشه‌ی متفاوت بودنم با بقیه دخترای هم سن و سالم از همین‌جاست. اینکه همین الانم با ۲۹ سال سن وقتی تو یه دورهمی زنونه میرم و بحث لباس و مو و ناخن کاشتن و کراتینه و آمبره و سامبره و بالیاژ و آلیاژ و هزار جور دنگ و فنگ دیگه میشه من حرفی برای گفتن ندارم چون بعضی‌هاشونو اصلا نمیدونم چی هستن و کلا کنجکاوم نیستم بدونم. به قول یکی از دوستام من همونم که نه مذهبیا قبولم دارن نه غیر مذهبیا. مذهبیا قبولم ندارن چون با حجاب نیستم واسه غیر مذهبیا هم قابل قبول نیستم چون بیش از اندازه‌ی مد نظرشون ساده‌م.
حالا تنها دختر خانواده که خیلی هم پارامترهای دختر بودن واسش تیک نخورده میخواد یه دختر دیگه به اعضای خانواده اضافه کنه. خیلی حرفا دارم که باهاش بزنم خیلی چیزا هست که میخوام بدونه. همون طوری که برای پسرم هیچی رو دخترونه پسرونه نکردم و اجازه دادم خوده خودش باشه برای دخترم هم همین کارو میکنم و برچسب دخترونه یا پسرونه بودن به هیچی نمیزنم. من به بچه‌هام یاد میدم با پاهاشون روی زمین راه برن و درکنارش با بال‌های ذهن و خیال تو آسمون رویاهاشون پرواز کنن. فارغ از تمام برچسب‌ها و لیبل‌ها و قضاوت‌ها زندگی کنن. هر آدمی رو همون جوری که هست بپذیرن و معیارشون برای خوب و بد، چارچوب‌ها و بکن نکن‌های اجباری و بعضا غیر منطقی عرف نباشه.
روز دختره و شاید باید فقط راجع به دخترم حرف میزدم اما از رویاهام واسه هردو بچه‌م گفتم تا بگم خوب بودن جنسیت نمیشناسه. من حرفام رو برای دختر و پسرم تفکیک نمی‌کنم تا بدونن هیچ چیز دخترونه و پسرونه‌ای وجود نداره. هر آدمی یه شخصیت مستقل داره که برگرفته از شرایط زندگی و محیطیه که توش بزرگ شده، باید همون‌طوری که هست دوستش داسته باشیم بهش احترام بذاریم...
آناهیتای من روزت مبارک... دوماه دیگه میبینمت.
