بعد از یه روز خسته‌کننده رفتم سراغ گوشیم و اینستاگرامو باز کردم. داشتم عکسای فامیلا و دوستا رو لایک میکردم و تولد و یه ماهگی و دو ماهگی و سه ماهگیو شونصد ماهگیه بچه‌های آشناها رو _پوووف_ تبریک میگفتم که یه عکسی دیدم که واقعا رفت رو مُخم. عکس یه زوج بود که اتفاقا عکس خوبی هم بود اما نکته‌اش این بود که آقای محترم روی چهره‌ی خانمش یه استیکر قلب بزرگ گذاشته بود. واقعا فازشونو نمیفهمم. اگه دوست داری با همسرت عکس بذاری خو چرا میپوشونی صورتشو. اونم برای کسایی که بهشون اجازه دادی پیجتو فالو کنن. اگه انقدر به ما بی اعتمادی اصلا چرا اجازه دادی پیجتو ببینیم یا اصلا چرا عکس همسرتو میذاری تو که انقدر به اصطلاح متعصبی. مثلا ما میخوایم چیکارش کنیم؟؟ نمیدونم والا شاید یه عده هنوزم فکر میکنن اگه عکسشونو به اشتراک بذارن ممکنه صورتشونو کات کنن فوتوشاپ کنن تو عکسای ناجور!!! اما آخه به فامیلاتم اعتماد ندارررررررری؟؟؟؟؟؟ اصلا نذار برادر من. قربون شکل ماهت برم آخه مگه مجبوررررری؟؟
چرا واقعا اینجوریه؟؟ دلیلش خود ما خانما هم هستیم. وقتی یه عده تا ازدواج میکنن عکس پروفایل همه‌ی اکانتهاشون میشه همسر گرامی بعدشم که بچه‌دار شدنم که کلا عکس بچه‌اس. بماند که یه سری هم هستن که اسمم ندارن. حالا یه تعدادی حروف رمزیه یا اینکه باز اسم بچه و همسرشونه!!!
چرا؟؟ ما وجود نداریم؟؟ هویت ما فقط همسر بودن یا مادر بودنه؟؟ این یه انتخاب شخصیه من حق ندارم نظر بدم اما وقتی بهش فکر میکنم منطق این مدل آدما اذیتم میکنه. خیلی از آقایون هستن که عکس دو نفره با همسرشون میذارن اما واقعا چند نفر از آقایون میشناسیم که عکس همسرشون به تنهایی رو پروفایلشون باشه؟؟ یا اگه باشه بازخورد بقیه نسبت به این قضیه چیه؟؟
من به نزدیکانم گفتم که وصیت میکنم عکس اعلامیه‌ی فوتم عکس خودم باشه. مدیونین اگه گل و بلبل بذارین.
من فمینیست نیستم. من خودم رو به هیچ ایسمی وصل نمیکنم فقط به همه آدما به دید انسان نگاه میکنم فارغ از زن و مرد بودنشون.
۳۰ دی ۹۷
