سری به مطالب قدیمی‌ام زدم، دیدم آنچه در ادامه می‌آید را حدود 8 سال پیش نوشته‌ام. از آن زمان تا امروز بازار کار ایران تغییرهای مثبت و منفی داشته. مثلاً وبسایتی که در متن به آن اشاره کرده‌ام دیگر وجود خارجی ندارد. البته خوشبختانه حالا انواع و اقسام مسیرهای پیدا کردن مشاغل و کارفرماها و کارمندان مطلوب در ایران توسعه پیدا کرده. با خودم فکر کردم نوشته‌ها قدیمی را منقضی شده حساب نکنم و از کتابخانه در بیاورم و اینجا به اشتراک بگذارم.
با نگاه به تنها چند مورد از ظرفیت‌های رشتۀ جامعه شناسی برای کاربردی‌تر شدن در کسب سهم خود از بازار اقتصاد جهانی، ولو بخش خدمات، متوجه می‌شویم که می‌توان با اطمینان گفت که دیگر از شرایط حاکم بر بازار کار این رشته در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی فاصله گرفته‌ایم؛ یعنی زمانی که لازارسفلد، جامعه شناس آمریکایی، گفت دانش‌آموختۀ دکترای جامعه شناسی در واقع کسی نیست که برای اشتغال در بیرون از دانشگاه تعلیم دیده باشد.
با این وجود، همچنان باید به این شرایط به دیدۀ تردید نگریست؛ چراکه نمی‌توان آن را قابل تعمیم به شرایط حاکم بر بازار کار و اقتصاد کشور بدانیم. در ایران، هنوز کاربردی سازی جامعه شناسی به معنای واقعی کلمه نه‌تنها به اجماع مطلوبی در میان دانشگاهیان از یک‌سو و صاحبان مشاغل از سوی دیگر نرسیده است، بلکه زمزمه‌هایی از آن به گوش می‌رسد که تا اجرایی‌شدن فاصلۀ کوتاهی ندارد.
برخلاف کشورهایی مانند استرالیا که با حمایت انجمن‌های جامعه شناسی مختلف و حتی مستقر در جغرافیای دیگر (بریتانیا) به راه‌اندازی داوطلبانۀ پایگاه مشاوره و تولید محتوای مرتبط با کاریابی در رشته‌ای خاص دست می‌زنند، ایران هنوز به طراحی سایت‌های جامع اطلاع‌رسانی و کاریابی در تمامی زمینه‌ها و بدون تمرکز بر حوزه‌های جنجال‌برانگیز و نیازمند توجه بیشتر مانند جامعه شناسی مشغول است. برای نمونه می‌توان از سایتhttp://www.jobportal.ir/ نام برد که به رغم تحسین‌برانگیز بودن این اقدام، تنها در سطح اطلاع‌رسانی و فارغ از هرگونه نگاه انتقادی و مسئله‌محور باقی مانده‌اند. چه بسا ایران نیز بتواند با الگوبرداری از سازوکارهای کاربردی سازی جامعه شناسی از دیگر کشورها و بومی سازی آن، به تحصیل و اشتغال در این رشته متناسب با مقتضیات بازار کار جهت دهد.<br/>
