صنعت پرورش گاو شیری تحت فشار بسیاری است تا تقاضا برای شیر و فرآورده های شیری را برآورده نماید. به همین دلیل، مزارع گاو شیری در حال رشد هستند و از فناوری‌های روز استفاده می‌کنند تا بهره‌وری و کارایی خود را افزایش دهند. علاوه بر این، کارآفرینان در این صنعت با چالش حفظ کیفیت شیر روبرو هستند. از سویی استفاده از کنسانتره بیشتر برای حفظ تولید حیوانات شیرده ضروری است. هم چنین از سویی دیگر تغذیه کنسانتره بالا به حیوانات پرتولید اغلب باعث عدم پایداری محیط شکمبه می‌شود و به بازدهی تولید آنها آسیب می‌رساند. برای جلوگیری از بروز اسیدوز تحت حاد شکمبه، از افزودنی‌های مختلف خوراکی استفاده می‌شود که در بین آنها بیشتر بافرهای دامی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
با توجه به مطالعات، بافرها نه تنها هموستاز شکمبه را حفظ می‌کنند بلکه بازدهی تولید گاوها را نیز افزایش می‌دهند. این مقاله مربوط به اثربخشی مکمل بافری بر مصرف خوراک، تولید شیر و الگوی تخمیر شکمبه در حیوانات شیرده بررسی شده است.
تغذیه یک عامل کلیدی است که بر عملکرد، سلامت و رفاه گاوها تأثیر می گذارد. با این حال، مقدار و ترکیب شیر (به ویژه محتوای چربی) وابسته به تغییر در جیره‌غذایی است. بنابراین، گاوهایی که دارای پتانسیل ژنتیکی بالایی برای تولید شیر هستند و جیرههای غذایی فاقد مواد مغذی خاص (مانند انرژی، پروتئین، ویتامین ها یا مواد معدنی) را دریافت کنند، منجر به واکنش های نامتعادل در تولید می‌شوند.
برای جلوگیری از وقوع این امر، تولیدکنندگان خوراک بسیار قابل هضم را در اختیار گاوهای شیری قرار می‌دهند. که دارای نسبت بالایی از کربوهیدرات‌های قابل تخمیر هستند (پلازیر و همکاران، 2008). که از تامین انرژی مورد نیاز گاو اطمینان حاصل نمایند. میزان انرژی بالا در جیرههای غذایی، می‌تواند منجر به عواقب شدید و در نتیجه کاهش بهره‌وری و در نهایت کاهش سودآوری مزرعه شود. گاوهای شیری با جیره غذایی غلیظ (با مقادیر محدود فیبر) اغلب منجر به اختلالات متابولیک می‌شوند. که اسیدوز شکمبه تحت حاد (SARA) شایع‌ترین آنها است و پیامدهای مالی قابل توجهی دارد.
این مطلب بخشی مقاله شرکت سپاهان اندیشه سازان آرون می‌باشد، درصورت تمایل به مطالعه کامل مقاله در اینجا کلیک کنید.
