خاتمی

شاید شهوات خاتمی سپنتا و فزاینده و بهشتی لحاظ گردد اما هر چه غور کردم نتوانستم چنین اطلاقی نسبت به گفتمان سیاسی و دینی‌اش داشته باشم. خاتمی کارشناس دینی نیست اما مسلما سیاست‌مدار قهاری است. سعی می‌کند به شعارهای خود عمل نماید. به طور مثال دیکتاتوری را تخطئه کرد و هنگامی که ریاست و رهبری جبهه‌ی اصلاحات را از دست می‌دهد به راحتی عطای میز ریاست را به لقای‌اش می‌بخشد. اگر به‌راستی مبتنی بر عقیده و دور از هر گونه دیاثت سیاسی عمل کرده باشد ماجور در دنیا و آخرت است. شهوات خاتمی دردسرهایی نیز دارد:

• اصیل دانستن سبک نگاه هنری به عنوان وحی مرجع و قابل تبعیت که هنرمند را پیامبر موید به پیام جبرائیل معرفی می‌نماید
• پیامبر دانستن زنان که در اسلام مورد تائید نیست. اطلاق پیامبر و رسالت بر حوا با تمام کرامت‌های معنوی که دارد و یا بر آسیه و یا بر مریم و یا بر فاطمه‌ی زهرا حرام مسلم شرعی است. با این حال اثرات جانبی بنیاد باران که به نام باران کوثری تاسیس شد باعث توسعه و ترویج زن‌پیامبری گردید. شاید زن به عنوان شاه مورد تائید حضرت حق سبحانه و تعالی باشد که قدیسه بلقیس و یا قدیسه زلیخا از آن جمله بودند ولی رسالت و یا یکی از عاملین حضرت سبحانی مورد تائید مصحف محمد نیست
• التقاط مباحث هنری با مباحث سیاسی و اصیل دانستن برداشت هنری در جهت‌دهی به امور سیاسی که با توجه به سیطره‌ی نگاه آخرالزمانی بر صدا و سیما موجب وقوع اشراط‌الساعه به دفعات شد. 1388 و 1398 و 1401 از جمله اشراط‌الساعه حادث شده است
• توسعه‌ی پلورالیسم به شریعت و فقاهت که نادرست است و معرفی کردن مخالفین سیاسی به عنوان اخباری و اهل حدیث که نگاه قشری و ظاهری دارند

سید اصلاحات به فکر لیبرالیسم دینی نبود اما شهوات‌اش چنین وجه غالبی را در جبهه‌ی اصلاحات القا کرد. بسیار فرد مستبد و در مدیریت جدی است. محتشمی و دعائی که در نهایت انقلابی‌گری بودند نوچه‌های خاتمی محسوب می‌شدند. به موجب طرح مسئله‌ی قتل‌های زنجیره‌ای و ورود به دایلمای معرفتی نهج‌البلاغه که منسوب به امام اول علی فرزند ابوطالب است پیرامون خلخال زن یهودی به دامان لیبرالیسم و سکولاریسم غربی افتاد.