در مورد برنامهنویسها چی فکر میکنید؟ آیا افرادی هستند که غذا نمیخورند؟ یا مثلا این کار را به عنوان یک کار لوکس پیگیری میکنند؟ این چندوقته با چند مشتری که قرار جلسه گذاشتهایم، همه پرداخت حقالزحمه پروژه را، منوط به مثلا دریافت پول از سرمایهگذار یا به سود رسیدن پروژه دانستند. با همکارم که در جلسات شرکت میکنیم، متعجبیم که یک نفر چطوری روش میشه اینجوری حرف بزنه؟ "که حالا ایشالا پروژه به سوددهی برسه و حقالزحمه رو پرداخت کنیم!!!"
اگر شما هم از افرادی هستید ک فکر میکنید انجام دادن پروژههای نرمافزاری بدون خوردن غذا ممکن است، آدم جالبی هستید.